Endosymbioza
Endosymbioza to szczególny typ symbiozy, w którym komórki jednego organizmu żyją wewnątrz komórek lub tkanek innego organizmu. Organizmy te, znane jako endosymbionty, mogą występować w różnych środowiskach, takich jak przestrzenie międzykomórkowe lub wnętrze komórek gospodarza. Do endosymbiontów należą m.in. glony, takie jak sinice (np. Nostoc, Anabaena), zielenice i bruzdnice.
Interakcje między endosymbiontami a ich gospodarzami mogą mieć różne formy, od luźnych relacji, gdzie endosymbiont wykorzystuje organizm gospodarza jako miejsce zamieszkania, po bardziej złożone interakcje, takie jak mutualizm czy pasożytnictwo. Przykłady takich interakcji to związki między Azolla filiculoides a Anabaena azollae oraz pasożytnicze krasnorosty (Ricardia) żyjące na innych krasnorostach (Laminaria).
W kontekście ewolucyjnym teoria endosymbiozy sugeruje, że niektóre organella komórek eukariotycznych mogą być uznawane za endosymbionty.
Występowanie
Endosymbioza jest powszechna u owadów, gdzie w ich przewodach pokarmowych oraz mycetocytach i mycetomach żyją różne drobnoustroje, takie jak bakterie, grzyby czy pierwotniaki. Te mikroorganizmy wspomagają gospodarzy w trawieniu błonnika i produkcji witamin. Endosymbionty są zazwyczaj przekazywane z pokolenia na pokolenie przez samice lub mogą wnikać do komórek jajowych. U karaczanów i termitów endosymbionty znajdują się w ciele tłuszczowym.
Przykłady endosymbiozy można także znaleźć w florze fizjologicznej człowieka oraz innych zwierząt, a także w przypadku zoochlorelli u stułbi zielonej.
Przypisy
- Kategoria: Interakcje międzygatunkowe
