Encefalopatia wątrobowa
Encefalopatia wątrobowa to zespół neurologiczny wynikający z zaburzenia funkcjonowania centralnego układu nerwowego, spowodowanego toksynami powstającymi w organizmie w wyniku uszkodzenia wątroby. Przyczynami mogą być leki, substancje toksyczne, wirusowe zapalenie wątroby, krwotoki do przewodu pokarmowego oraz nadużywanie alkoholu.
Patogeneza
Najczęstszą przyczyną tego schorzenia jest marskość wątroby, która prowadzi do zaburzeń detoksykacji. W wyniku tego w organizmie gromadzą się szkodliwe substancje wpływające negatywnie na układ nerwowy, w tym:
- Amoniak (produkt metabolizmu flory jelitowej)
- Mangan
- Merkaptany
- Fenole
- Oktypamina
W przypadku ryzyka nadmiernego spożycia benzodiazepin, można podać flumazenil w dawce 1 mg dożylnie. Asparaginian ornityny stosuje się przy zwiększonym stężeniu amoniaku we krwi.
Przewlekła encefalopatia wątrobowa
W leczeniu przewlekłej encefalopatii wątrobowej zaleca się:
- Ograniczenie spożycia białka
- Laktuloza w dawce 15–45 ml na dobę w podzielonych dawkach
- W przypadku braku efektów, przewlekłe stosowanie antybiotyków, takich jak neomycyna (1–2 g/dobę), metronidazol (250 mg dwa razy dziennie) oraz ryfaksymina
- Asparaginian ornityny doustnie (do 6 g/dobę)
Najskuteczniejszą metodą leczenia przewlekłej encefalopatii wątrobowej jest przeszczepienie wątroby.
Klasyfikacja ICD-10
Encefalopatia wątrobowa jest klasyfikowana w systemie ICD-10, co umożliwia jej identyfikację i monitorowanie w ramach systemu ochrony zdrowia.