„`html
EN56 – Elektryczne Zespoły Trakcyjne
EN56, pierwotnie znane jako E56, to elektryczne zespoły trakcyjne wyprodukowane w latach 1954–1957 przez zakłady Waggonbau Görlitz w NRD. Łącznie wyprodukowano 36 sztuk, które eksploatowano w Polsce od 1955 roku do połowy lat 80. XX wieku.
Geneza i Produkcja
Powstanie zespołów EN56 było wynikiem elektryfikacji linii Warszawa – Śląsk oraz potrzeby wprowadzenia elektrycznych zespołów trakcyjnych na tej trasie. W Polsce wcześniej używano jedynie pojazdów do ruchu podmiejskiego, więc nowa konstrukcja wymagała zmienionych założeń. Projekt powstał przy współpracy polskich i niemieckich inżynierów, a głównym wykonawcą był VEB Waggonbau Görlitz.
Dane Techniczne
- Długość: 63,10 m (61 880 mm bez sprzęgów)
- Szerokość: 2950 mm
- Wysokość: 4200 mm
- Średnica kół: 1000 mm napędne, 940 mm toczne
- Typ silników: GBM185
- Liczba silników: 4
- Napięcie zasilania: 3 kV
- Moc ciągła: 580 kW (145 kW × 4)
- Prędkość konstrukcyjna: 110 km/h
- System hamulca: Knorr
- Liczba miejsc siedzących: Klasa 1: 60, Klasa 2: 168
Konstrukcja
Zespoły składały się z trzech wagonów (rozrządczy + silnikowy + rozrządczy) i były przystosowane do linii podmiejskich. Po raz pierwszy w elektrycznych jednostkach aparatura wysokiego napięcia umieszczona została w skrzyni pod pudłem, co umożliwiło przejście przez cały skład oraz zamontowanie dodatkowych miejsc siedzących. Pojazdy wyposażono w oświetlenie jarzeniowe oraz oferowały 60 miejsc II klasy i 168 miejsc III klasy na drewnianych ławkach.
Eksploatacja
EN56 weszły do eksploatacji w marcu 1955 roku, początkowo na trasie Łódź – Warszawa. Zespoły stacjonowały w Łodzi i były także używane w Katowicach (1957-1965). Wadą EN56 była duża awaryjność urządzeń elektrycznych, co wynikało z braku doświadczenia przemysłu NRD w budowie pojazdów na napięcie 3 kV. Do 1958 roku producent wprowadzał poprawki. Ostatecznie, z powodu nieopłacalności modernizacji, jednostki wycofano z eksploatacji do 1984 roku.
„`