Emmanuel Wamala – Życiorys
Emmanuel Wamala, urodzony 15 grudnia 1926 roku w Kamaggwa, to ugandyjski duchowny katolicki, arcybiskup Kampali oraz kardynał. W 1957 roku przyjął święcenia kapłańskie w Rzymie. Następnie kontynuował naukę, uzyskując licencjat z teologii na Papieskim Uniwersytecie Urbaniana oraz licencjat z nauk społecznych na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim. Prowadził działalność duszpasterską w diecezji Masaka, gdzie pełnił również funkcje inspektora szkół diecezjalnych oraz wykładowcy w seminarium duchownym i na Uniwersytecie Makerere.
Wamala został mianowany biskupem Kiyinda-Mityana 17 lipca 1981 roku, a sakrę biskupią otrzymał 22 listopada 1981 roku. W czerwcu 1988 roku awansował na arcybiskupa-koadiutora Kampali, a po przejściu kardynała Nsubugi na emeryturę w lutym 1990 roku objął rządy w archidiecezji. W latach 1990-1994 przewodniczył Konferencji Episkopatu Ugandy.
Działalność i kontrowersje
W kontekście kampanii rządowych dotyczących HIV/AIDS, Wamala sprzeciwiał się stosowaniu prezerwatyw, uznając je za naruszenie godności mężczyzny. Uczestniczył w Światowym Synodzie Biskupów w Watykanie, w tym w sesji poświęconej Kościołowi Afryki w 1994 roku. Tego samego roku Jan Paweł II nadał mu godność kardynalską.
Kardynał Wamala był pierwszym rektorem Uniwersytetu im. Męczenników Nowej Ugandy i brał udział w konklawe po śmierci Jana Pawła II w 2005 roku. W 2006 roku złożył rezygnację z funkcji arcybiskupa Kampali z powodu podeszłego wieku, a jego następcą został Cyprian Kizito Lwanga. W 2009 roku uczestniczył w Specjalnym Zgromadzeniu Synodu Biskupów, poświęconym problemom Kościoła w Afryce.
Podsumowanie
Emmanuel Wamala to znacząca postać w Kościele katolickim w Ugandzie, z bogatą historią duszpasterską i akademicką, której działania i kontrowersje, zwłaszcza w kontekście zdrowia publicznego, miały duży wpływ na życie społeczne i religijne w kraju.
