Emil Theodor Kocher
Emil Theodor Kocher (1841-1917) był szwajcarskim chirurgiem, który zdobył Nagrodę Nobla w dziedzinie medycyny w 1909 roku.
Życiorys
Ukończył studia medyczne w 1865 roku w Bernie, a następnie rozwijał swoje umiejętności chirurgiczne w Zurychu, Berlinie, Londynie pod okiem Josepha Listera oraz w Wiedniu u Theodora Billrotha. W latach 1872-1911 pełnił funkcję profesora na Uniwersytecie w Bernie oraz kierownika uniwersyteckiej kliniki chirurgicznej.
W trakcie swojej kariery Kocher opracował innowacyjne metody operacyjne dotyczące:
- żołądka
- pęcherzyka żółciowego
- jelita grubego
- tarczycy
Wprowadził również nowe narzędzia chirurgiczne, takie jak kleszczyki chirurgiczne i zgłębniki. Jego podręcznik chirurgii operacyjnej, Chirurgische Operationslehre, został opublikowany w 1892 roku.
Nagroda Nobla
W 1909 roku Kocher otrzymał Nagrodę Nobla za badania dotyczące fizjologii, patologii i chirurgii tarczycy, co potwierdziło jego znaczący wkład w rozwój medycyny.
Bibliografia
- Beata Tarnowska (red.), Nagrody Nobla. Leksykon PWN, Warszawa 2001
- The Nobel Prize in Physiology or Medicine 1909 Theodor Kocher
