Emeryk Hutten-Czapski

Emeryk Zachariasz Mikołaj Seweryn Hutten-Czapski (17 października 1828 – 23 lipca 1896) był polskim hrabią, kolekcjonerem i numizmatykiem. Urodził się w Stańkowie, a zmarł w Krakowie. Był członkiem honorowym Towarzystwa Muzeum Narodowego Polskiego w Rapperswilu od 1895 roku.

Życiorys

Emeryk był synem Karola Józefa Czapskiego i Fabianny Obuchowiczówny. Pochodził z zamożnej linii rodziny Czapskich. Po ukończeniu studiów w Petersburgu rozpoczął karierę w rosyjskiej administracji, zdobywając wysokie stanowiska, w tym gubernatora Nowogrodu Wielkiego oraz wicegubernatora Petersburga. W 1872 roku nabył majątek Przyłuki, a w 1874 roku uzyskał tytuł hrabiego oraz przydomek „Hutten”. Po opuszczeniu służby państwowej w 1879 roku osiedlił się w Stańkowie, gdzie zaczął gromadzić kolekcję monet, medali, grafik i militariów. W 1894 roku przeniósł się do Krakowa, gdzie po jego śmierci rodzina założyła Muzeum im. Emeryka Hutten-Czapskiego.

Rodzina

Emeryk Hutten-Czapski był żonaty z Elżbietą Karoliną von Meyendorff. Mieli czworo dzieci:

Zofia (1857-1911)
Karol (1860-1904), prezydent Mińska
Jerzy (1861-1930), marszałek szlachty guberni mińskiej
Elżbieta (1867-1877)

Emeryk został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Prace Emeryka Hutten-Czapskiego

Udielnyja, wielikokniażeskija i carskija diengi driewniej Rossiji, St. Petersburg 1871
Pięciotomowa praca o polskich monetach (1871–1916)
Spis rycin przedstawiających portrety przeważnie polskich osobistości, Kraków 1901
Przewodnik po Muzeum hrabiego Emeryka Hutten-Czapskiego, Kraków 1902