Emmanuele Gioacchino Cesare Rincon d’Astorga
Emmanuele Gioacchino Cesare Rincon d’Astorga (1680-około 1757) był włoskim kompozytorem okresu baroku oraz baronem. Urodził się w Auguście na Sycylii i spędził młodość w tym regionie. W 1698 roku w Palermo zadebiutował jako kompozytor, wystawiając operę La moglie nemica.
Po opuszczeniu rodzinnego domu w 1708 roku, Rincon d’Astorga prowadził intensywne życie artystyczne, podróżując po Włoszech i Europie. Jego ścieżki prowadziły przez Rzym, gdzie zaprzyjaźnił się z librecistą Domenico Lallim, oraz przez Genui, gdzie w 1709 roku wystawił operę Dafne. W latach 1711-1714 przebywał na dworze cesarskim w Wiedniu, a następnie wrócił na kilka lat do Palermo.
Około 1723 roku artysta osiedlił się w Lizbonie, gdzie w 1726 roku opublikował Cantate da camera, swój jedyny znany zbiór drukowanych kompozycji. Ostatnie lata życia spędził prawdopodobnie w Portugalii lub Hiszpanii.
Twórczość
Rincon d’Astorga był głównie kompozytorem kameralnym. Jego najważniejsze dzieła to:
- Opery:
- La moglie nemica (Palermo, 1698)
- Dafne (Genua, 1709)
- Stabat Mater (około 1708, wydanie C. Backers, 1962)
- Duety kameralne
- Około 160 kantat solowych, z których 12 zostało opublikowanych w Cantate da camera a voce sola (Lizbona, 1726)
Podsumowanie
Emmanuele Gioacchino Cesare Rincon d’Astorga był znaczącą postacią w muzyce barokowej, a jego kompozycje, zwłaszcza kameralne kantaty i opery, pozostają istotnym elementem tego okresu.
