Emanuel Lasker
Emanuel Lasker (1868-1941) był niemieckim szachistą pochodzenia żydowskiego, który zdobył tytuł mistrza świata w 1894 roku, pokonując Wilhelma Steinitza. Jego panowanie trwało przez 27 lat, co jest rekordem w historii szachów. Lasker był również matematykiem, filozofem oraz autorem gry planszowej „laska”, opartej na warcabach.
Życiorys
Do jego największych osiągnięć należy zwycięstwo w prestiżowych turniejach, takich jak:
- London (1899)
- Petersburg (1896 i 1914)
- Nowy Jork (1924)
W 1921 roku Lasker utracił tytuł mistrza świata, przegrywając z José Raúlem Capablanką. W 1933 roku, z powodu rosnącego antysemityzmu, Lasker opuścił Niemcy, osiedlając się najpierw w Anglii, a później w ZSRR, gdzie podziwiał rozwój szachów.
Lasker był znany ze swoich psychologicznych metod gry. Często wybierał ruchy teoretycznie słabsze, by zaskoczyć przeciwnika. Jego strategia przyniosła mu sukces w partii przeciwko Capablance w 1914 roku, gdzie zmylił rywala, grając wariant uznawany za remisowy.
W 1894 roku osiągnął najwyższy ranking w historii Chessmetrics wynoszący 2878.
Mecze o mistrzostwo świata
Warto zauważyć, że Lasker zmierzył się z wieloma znakomitymi przeciwnikami, a jego mecz z Capablanką był szczególnie pamiętny w historii szachów.
Upamiętnienie
W Barlinku, rodzinnym mieście Laskera, organizowane są Międzynarodowe Festiwale Szachowe jego imienia. Miejscowy klub szachowy nosi nazwę „Lasker”, a jeden z parków w mieście również został nazwany na jego cześć.
Bibliografia
- Reuben Fine, Fred Reinfeld: Lasker’s Greatest Chess Games, 1889–1914
- Dr. J. Hannak: Emanuel Lasker: The Life of a Chess Master
- Kenneth Whyld: The Collected Games of Emanuel Lasker
- Emanuel Lasker: Lasker’s Manual of Chess
Linki zewnętrzne
Więcej informacji można znaleźć na stronach poświęconych Emanuelowi Laskerowi oraz jego osiągnięciom w szachach.
