Elisabeth Holmes Moore
Elisabeth Holmes Moore (5 marca 1876 – 22 stycznia 1959) była amerykańską tenisistką, znaną z licznych osiągnięć w historii tenisa kobiecego.
Kariera sportowa
Moore zadebiutowała w finale mistrzostw USA (obecne US Open) w wieku 16 lat, gdzie przegrała w pierwszym pięciosetowym meczu kobiet z Mabel Cahill. Do 1978 roku pozostawała najmłodszą finalistką tego turnieju.
W ciągu swojej kariery Moore zdobyła cztery tytuły mistrzyni USA: w latach 1896, 1901, 1903 i 1905. Oprócz tego cztery razy wystąpiła w finałach, w tym w 1892, 1897, 1902 i 1904. W 1906 roku miała prawo do obrony tytułu, ale nie wzięła udziału w turnieju.
Osiągnięcia w deblu i mikście
- W mistrzostwach USA wygrała w deblu w 1896 i 1903 roku.
- Zdobyła również tytuły w mikście w 1902 i 1904 roku.
- Jej występy w finałach w latach 1892-1905 są rekordem turnieju.
Inne osiągnięcia
W 1901 roku Moore jako jedyna kobieta rozegrała dwa pięciosetowe mecze dzień po dniu. W finale turnieju eliminacyjnego pokonała Marion Jones, a w finale głównym wygrała z Myrtle McAteer. Po jej występach, władze USTA zdecydowały o zmianie zasad rozgrywania finałów na dwa wygrane sety, co nie spotkało się z jej aprobatą.
Moore była praworęczna i w 1971 roku została wprowadzona do Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.
Podsumowanie
Elisabeth Moore to jedna z pionierek kobiecego tenisa, której osiągnięcia pozostają w pamięci miłośników sportu. Jej wkład w rozwój tenisa kobiecego został doceniony poprzez członkostwo w Galerii Sławy.
