Elisabeth Behr-Sigel
Elisabeth Behr-Sigel (21 lipca 1907 – 26 listopada 2005) była francuską teolog, specjalizującą się w prawosławiu. Pochodziła z rodziny ewangelickiej i jako jedna z pierwszych kobiet we Francji ukończyła studia teologiczne na Uniwersytecie w Strasburgu.
Kariera i wpływ
Początkowo pracowała jako pastor kalwiński. W trakcie studiów miała kontakt z przedstawicielami rosyjskiej emigracji, co skłoniło ją do przyjęcia prawosławia. Była wykładowcą teologii i konsultantem teologicznym dla hierarchów prawosławnych w Francji, prowadząc także zajęcia w Instytucie Katolickim w Paryżu.
Publikacje i działalność
Behr-Sigel jest znana z licznych publikacji dotyczących roli kobiet w Kościele prawosławnym. W 1976 roku wygłosiła ważną mowę na międzynarodowym zgromadzeniu kobiet prawosławnych w monasterze Agapia w Rumunii. Jej najważniejsze książki to:
- Odkrywanie znaków czasu (2002)
- Posługa kobiet w Kościele (1987)
- Miejsce serca (1989)
- Święcenia kobiet w Kościele (1998, współautorstwo z biskupem Kallistosem Ware)
Podsumowanie
Elisabeth Behr-Sigel była pionierką w dziedzinie teologii prawosławnej i znaczącą postacią w badaniach nad rolą kobiet w Kościele. Jej prace oraz działalność miały istotny wpływ na współczesne rozumienie teologii prawosławnej i miejsca kobiet w Kościele.
