Eleonora de Guzmán
Eleonora de Guzmán, hiszp. Leonor Núñez de Guzmán, to kastylijska szlachcianka, która żyła w latach 1310-1351. Była kochanką króla Kastylii i Leónu, Alfonsa XI.
Życiorys
Eleonora była córką Piotra Núñeza de Guzmána i Joanny Ponce de León, prawnuczki króla Leónu Alfonsa IX. Od 1329 roku jej związek z Alfonsą XI był publicznie znany, co skutkowało narodzinami dziesięciorga dzieci, w tym:
- Piotr Alfons (1330–1338)
- Joanna Alfonsa (1330–1375)
- Sancho Alfons (1331–1343)
- Henryk (1333–1379) – późniejszy król Kastylii i Leónu
- Fadryk Alfons (1333–1358)
- Ferdynand Alfons (1336–1342)
- Tello Kastylijski (1337–1370)
- Jan Kastylijski (1341–1359)
- Sancho Kastylijski (1342–1374)
- Piotr Alfons (II) (1345–1359)
Relacja Eleonory z królem wywołała niechęć jego żony, Marii Portugalskiej. Po śmierci Alfonsa, Eleonora została uwięziona na rozkaz królowej wdowy i stracona w Talavera de la Reina. Istnieją teorie, że jej śmierć mogła być związana z buntem jej synów przeciwko królowi Piotrowi I Okrutnemu, co doprowadziło do konfliktu znanego jako wojna dwóch Piotrów.
Dziedzictwo
Eleonora de Guzmán jest tytułową bohaterką opery Gaetano Donizettiego Faworyta z 1840 roku.
