Elektrownia Rożnów
Elektrownia Rożnów, zbudowana w latach 1935–1941, to zapora i elektrownia wodna zlokalizowana na rzece Dunajec w miejscowości Rożnów. Jej budowa była odpowiedzią na problem powodzi, które dotykały ten region, a inicjatywa powstała w okresie międzywojennym, z udziałem prof. Karola Pomianowskiego.
Historia
Pomysł budowy zapory na Dunajcu pojawił się w końcówce I wojny światowej. Projekt był realizowany w trudnych warunkach gospodarczych, a decyzja o rozpoczęciu budowy zapadła po powodzi z lipca 1934 roku. Prace budowlane ruszyły w czerwcu 1935 roku i zakończyły się w 1941 roku, w czasie II wojny światowej. Zapora została umiejscowiona w wąskiej dolinie, a jej napełnianie rozpoczęło się w drugiej połowie 1941 roku, osiągając pełnię w 1943 roku.
Zapora ma 550 m długości, 9 m szerokości w koronie i 32,5 m wysokości. W jej wnętrzu znajduje się elektrownia z czterema turbinami, a także systemy umożliwiające migrację ryb. Powstałe w wyniku spiętrzenia wody Jezioro Rożnowskie ma powierzchnię 1600 ha i jest ważnym elementem lokalnej infrastruktury energetycznej.
Dane techniczne
- Elektrownia:
- moc osiągalna: 56 MW (4 × 14 MW)
- moc znamionowa: 50 MW (4 × 12,5 MW)
- roczna produkcja energii: ok. 125 mln kWh
- spad wody: 29 m
- przepływ wody: 240 m³/s
- Zapora:
- wysokość: 32,5 m
- długość: 550 m
- przelewy górne: 7
- upusty dolne: 5
- kubatura: 450 000 m³
- Jezioro:
- powierzchnia: 1600 ha
- długość: 22 km
- maksymalna głębokość: 25–30 m
- wysokość lustra wody: 265 m n.p.m.
- pojemność całkowita: ok. 165 mln m³
Kontakt
Zespół Elektrowni Wodnych „Rożnów” Sp. z o.o.; 33-316 Rożnów 433. Kontakt: zewroz@ns.onet.pl
