Elektroujemność

Elektroujemność to miara zdolności atomów pierwiastków do przyciągania elektronów w trakcie tworzenia związków chemicznych. W przypadku różnicy elektroujemności między pierwiastkami, bardziej elektroujemny atom przyciąga elektrony, co prowadzi do polaryzacji wiązania. Gdy różnica ta jest znaczna, jak w przypadku sodu i chloru, dochodzi do pełnego przeskoku elektronów, co skutkuje powstaniem wiązania jonowego.

Skala Paulinga

Jedną z najbardziej znanych miar elektroujemności jest skala Paulinga, opracowana przez Linusa Paulinga w 1932 roku. Skala ta bazuje na pomiarach energii wiązań w dwuatomowych związkach chemicznych. Na skali Paulinga fluor ma najwyższą wartość (E = 4), natomiast cez i frans mają najniższą (E = 0,7). Elektroujemność rośnie w okresach i maleje w grupach układu okresowego.

Fluor: E = 4
Cez i frans: E = 0,7
Lit: E = 1,0
Be: E = 1,5
C: E = 2,5
N: E = 3,0
O: E = 3,5

Choć skala Paulinga jest szeroko stosowana, jej precyzja jest ograniczona, co może prowadzić do błędnych wniosków.

Skala Allreda-Rochowa

Inną miarą jest skala Allreda-Rochowa, która oblicza elektroujemność na podstawie liczby atomowej i promienia walencyjnego. Zdefiniowano w niej siłę przyciągania elektronów przez jądro atomowe, opisaną równaniem:

$F = \frac{e^2\cdot Z}{r^2}$

Wartość elektroujemności w tej skali można obliczyć ze wzoru:

$AR = 0{,}744 + \frac{0{,}359 \cdot Z}{r^2}$

Skala Allreda-Rochowa często daje bardziej praktyczne wyniki niż skala Paulinga, ponieważ uwzględnia bezpośrednie oddziaływanie elektronów z jądrem.

Skala Mullikena

Ostatnią z omawianych miar jest skala Mullikena, która uwzględnia rzeczywisty stan atomu w cząsteczce, a więc liczbę i rodzaj wiązań, w jakich atom uczestniczy. Ta skala charakteryzuje się zmiennością elektroujemności pierwiastków w zależności od kontekstu, co utrudnia jej praktyczne zastosowanie.

Najnowsze aktualności:

Elektroujemność