Ehud Barak – Biografia
Ehud Barak, urodzony 12 lutego 1942 w kibucu Miszmar ha-Szaron, to izraelski polityk i wojskowy, który pełnił funkcję premiera Izraela w latach 1999–2001. Należał do Partii Pracy i był jej przewodniczącym w latach 1997–2001 oraz 2007–2011. Przed karierą polityczną, Barak miał znaczącą służbę wojskową, w tym jako szef Sztabu Generalnego Sił Obronnych Izraela w latach 1991–1995.
Życie prywatne
Barak, pierwotnie znany jako Ehud Borg, był najstarszym z czterech synów rodziny Borgów. Jego dziadkowie ze strony ojca zostali zamordowani w 1912 roku, a dziadkowie ze strony matki zginęli w Holokauście. Ehud zmienił nazwisko w 1959 roku. Był żonaty z Nawą Kohen, rozwiódł się w 2003 roku, a następnie poślubił Nili Priel w 2007 roku.
Służba wojskowa
Barak rozpoczął służbę w Siłach Obronnych Izraela w 1959 roku, szybko awansując w strukturach wojskowych. Dowodził elitarna jednostką Sajjeret Matkal i brał udział w kluczowych operacjach, takich jak akcja uwolnienia zakładników z samolotu „Sabena” czy operacja „Źródło Młodości” w Beirucie. W 1991 roku został szefem Sztabu Generalnego, gdzie odpowiadał za procesy związane z wycofaniem wojsk izraelskich z Gazy i Jerycha.
Kariera polityczna
Po zakończeniu kariery wojskowej Barak zaangażował się w politykę, zostając ministrem spraw wewnętrznych w rządzie Icchaka Rabina. Po zamachu na Rabina, Barak kontynuował działalność w rządzie Szimona Peresa. W 1997 roku został liderem Izraelskiej Partii Pracy. Po krótkiej przerwie w polityce w 2004 roku, Barak powrócił i w 2007 roku ponownie objął przewodnictwo Partii Pracy, a także stanowisko ministra obrony.
W 2011 roku odszedł z Partii Pracy, zakładając nowe ugrupowanie – Niepodległość. W 2019 roku ogłosił utworzenie nowej partii Demokratyczny Izrael, w ramach lewicowej koalicji wyborczej.
Odznaczenia
- Medal za Wybitną Służbę
- Medal Szefa Sztabu (czterokrotnie)
- Legion of Merit
Podsumowanie
Ehud Barak to postać o bogatej karierze wojskowej i politycznej, której działania miały istotny wpływ na historię Izraela. Jego doświadczenie w wojsku oraz w polityce czyni go jednym z kluczowych graczy w izraelskiej historii współczesnej.
