Edyta Samukówna – Życie i Działalność
Edyta Samukówna, właściwie Bronisława, urodziła się 28 maja 1908 roku w Supraślu, a zmarła 17 sierpnia 1987 roku w Żarnowcu. Była zakonnicą, ksieni benedyktynek w Żarnowcu.
Wczesne Życie
Samukówna była najmłodszą z pięciorga dzieci Marcina i Michaliny z Janowiczów. Jej ojciec był właścicielem majątku ziemskiego i pracował jako mechanik w USA. Edyta ukończyła gimnazjum benedyktynek w Wilnie, a w 1930 roku rozpoczęła studia matematyczne na Uniwersytecie Wileńskim.
Droga Zakonna
W 1932 roku wstąpiła do wileńskich benedyktynek, a 27 maja 1934 roku złożyła pierwsze śluby czasowe, a 19 listopada 1937 roku śluby wieczyste. Pracowała jako nauczycielka arytmetyki oraz pełniła różne funkcje zakonne. Po zamknięciu gimnazjum przez władze radzieckie w 1939 roku zajmowała się archiwum klasztornym.
W 1942 roku, po aresztowaniu, dzięki schronieniu u rodziny uniknęła wywózki na przymusowe roboty. W 1944 roku została mianowana przeoryszą, jednak formalna elekcja nie miała miejsca z powodu wojny. W 1946 roku arcybiskup Romuald Jałbrzykowski powierzył jej misję kierowania repatriacją sióstr do Polski.
Praca w Żarnowcu
W czerwcu 1946 roku Edyta Samukówna osiedliła się w klasztorze w Żarnowcu, gdzie pozostała do końca życia jako przełożona. Początkowo pełniła funkcję przeoryszy konwentualnej, a od 1960 roku jako ksieni. W latach 1961–1984 była prezesem polskiej kongregacji mniszek benedyktyńskich, a w latach 1961-1968 przewodniczącą Konsulty wyższych przełożonych zakonów kontemplacyjnych w Polsce.
Klasztor w Żarnowcu, pod jej kierownictwem, stał się znanym ośrodkiem wypoczynkowym dla polskiej inteligencji katolickiej.
Podsumowanie
Edyta Samukówna była kluczową postacią w polskim zgromadzeniu benedyktynek, której życie i działalność miały znaczący wpływ na życie religijne i społeczne w powojennej Polsce.
