Edykt Dioklecjana
Edykt Dioklecjana, wydany przez cesarza Dioklecjana 24 lutego 303 roku, zainicjował najpoważniejsze prześladowania chrześcijan w Cesarstwie Rzymskim.
Przyczyny i działania
Prześladowania rozpoczęły się 23 lutego 303 roku, kiedy to żołnierze cesarscy zniszczyli kościół w Nikomedii. Dzień później ogłoszono edykt, który nakazywał:
- Burzenie kościołów
- Spalanie świętych ksiąg
- Pozbawienie chrześcijan urzędów publicznych
Te działania były bezprecedensowe w dotychczasowym prawodawstwie rzymskim.
Kolejne edykty
W lecie 303 roku wydano drugi edykt, który nakazywał uwięzienie kapłanów chrześcijańskich. Jesienią tego samego roku ogłoszono trzeci edykt, który zezwalał na uwolnienie odstępców od chrześcijaństwa, jednak w przypadku opornych nakazywał stosowanie tortur.
Zakończenie prześladowań
Prześladowania chrześcijan zostały zakończone edyktem tolerancyjnym Galeriusza, wydanym 30 kwietnia 311 roku.
Podsumowanie
Edykt Dioklecjana stanowił kluczowy moment w historii prześladowań chrześcijan w Cesarstwie Rzymskim, wprowadzając szereg brutalnych sankcji i prześladowań, które trwały do początku IV wieku.
