Edward Schillebeeckx OP
Edward Schillebeeckx (14 listopada 1914 – 23 grudnia 2009) był flamandzkim teologiem i dominikaninem, który odegrał znaczącą rolę w II Soborze Watykańskim. Jego poglądy na zmartwychwstanie oraz posługę duchownych spotkały się z krytyką ze strony Kongregacji Nauki Wiary, uznając je za niezgodne z katolicką doktryną.
Życie
Schillebeeckx wstąpił do zakonu dominikanów w 1934 roku, a w 1941 roku przyjął święcenia kapłańskie. Uczył się w Paryżu, gdzie zdobył doktorat w 1939 roku. Od 1956 roku był profesorem dogmatyki w Katolickim Uniwersytecie w Louvain, a od 1957 roku wykładał teologię systematyczną na uniwersytecie w Nijmegen. Był doradcą biskupów podczas II Soboru Watykańskiego w latach 1962-1965.
Poglądy teologiczne
W swoich wczesnych pracach Schillebeeckx pisał z perspektywy tomistycznej, a jego teologia sakramentalna wpłynęła na dokumenty Soboru. W książce „Chrystus, Sakrament spotkania z Bogiem” (1959) opisał Kościół jako sakrament zbawienia. Jednak jego późniejsze publikacje, zwłaszcza „Jezus: Eksperyment chrystologiczny” (1974), wywołały kontrowersje i sprzeciwy ze strony Kongregacji Nauki Wiary, która kwestionowała jego interpretację zmartwychwstania. W 1980 roku jego praca o posłudze duchownych w Kościele, „The Ministry in the Church”, również spotkała się z krytyką za rzekome poglądy protestanckie.
Publikacje
- De sacramentele heilseconomie, 1952
- Chrystus, Sakrament spotkania z Bogiem, 1959
- Openbaring en theologie, 1964
- Jezus, het verhaal van een levende, 1974
- Pleidooi voor mensen in de kerk, 1985
Wydania polskie dzieł
- Chrystus, Sakrament spotkania z Bogiem, Kraków: ZNAK, 1966
- Chrześcijańska odpowiedź na pytanie człowieka, 1974
Podsumowanie
Edward Schillebeeckx był wpływowym teologiem, którego prace i poglądy miały znaczący wpływ na współczesną teologię katolicką, pomimo kontrowersji, jakie wzbudzały. Jego wkład w II Sobór Watykański oraz późniejsze pisma pozostają ważnym elementem debaty teologicznej w Kościele katolickim.
