Edward Krasiński
Edward Krasiński, hr. h. Ślepowron (28 maja 1870 – 8 grudnia 1940), był polskim działaczem społecznym, pamiętnikarzem i wieloletnim zarządcą Biblioteki Ordynacji Krasińskich w Warszawie. Od 1909 roku był piątym i ostatnim faktycznym ordynatem opiniogórskim, a w 1922 roku posiadał majątki ziemskie o powierzchni 15 140 ha.
Pochodzenie i działalność
Krasiński pochodził z rodziny magnackiej, był synem Józefa Krasińskiego i wnukiem Józefa Wawrzyńca Krasińskiego. Uczył się w Gimnazjum Św. Anny w Krakowie, a następnie studiował w szkole rolniczej w Mödling (1888-1892). Po studiach prowadził gospodarstwo w Radziejowicach.
W 1909 roku objął zarząd Biblioteki Ordynacji Krasińskich, a także był aktywnym członkiem życia kulturalnego Warszawy. Był współtwórcą i prezesem Towarzystwa Akcyjnego Teatru Polskiego (1910-1928). Uczestniczył również w działalności Towarzystwa Opieki nad Zabytkami Przeszłości oraz Towarzystwa Bibliofilów Polskich. W latach 20. angażował się w środowiska katolickie oraz w Towarzystwie Naukowym Warszawskim jako członek korespondent.
W przeddzień I wojny światowej porządkował zbiory Muzeum Polskiego w Rapperswilu, co przyczyniło się do znacznego wzbogacenia zbiorów Ordynacji Krasińskich.
Poglądy polityczne
Krasiński sympatyzował z endecją i był członkiem Stronnictwa Polityki Realnej. Po deklaracji wodza naczelnego wojsk rosyjskich w 1914 roku, podpisał telegram dziękczynny, podkreślający współpracę Polaków i Rosjan w walce z wspólnym wrogiem.
Publikacje
- O Radziejowicach i ich gościach niektórych (1934)
- Gawędy o przedwojennej Warszawie (1936)
- Trzy przemówienia (1925)
- Obrazki łowieckie (1927)
- Missye święte w Opinogórze (1927)
- Rękopisy Biblioteki Ordynacji Krasińskich dotyczące dziejów szkolnictwa polskiego (1930)
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1938)
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1931)
- Krzyż Oficerski Orderu Legii Honorowej (Francja)
- Kawaler Honoru i Dewocji Zakonu Maltańskiego
Okupacja i śmierć
Po wybuchu II wojny światowej Krasiński został internowany w swoim majątku. W kwietniu 1940 roku został aresztowany przez Gestapo po interwencji w obronie chłopca. Został wywieziony do obozu w Buchenwaldzie, a następnie do Dachau, gdzie zmarł wskutek wycieńczenia i choroby serca. Po jego śmierci zbiory Ordynacji Krasińskich zostały zdewastowane, a w 1944 roku biblioteka i muzeum zostały celowo spalone przez Niemców.
