Edward Józef Grabowski
Edward Józef Grabowski (1849-1912) był polskim krytykiem i historykiem literatury, a także pedagogiem, związanym z Warszawą. Urodził się w Buniszkach koło Suwałk w rodzinie ziemiańskiej. Po ukończeniu gimnazjum w Kownie, studiował filologię i historię na Szkole Głównej Warszawskiej, której absolwentem został w 1871 roku.
Kariera zawodowa
Grabowski pracował jako nauczyciel historii literatury w szkołach żeńskich w Warszawie od 1871 do 1876 roku. Następnie związał się ze Szkołą Techniczną przy Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej jako inspektor i wykładowca. Był także wykładowcą historii literatury na Uniwersytecie Latającym oraz na Wydziale Humanistycznym Towarzystwa Kursów Naukowych w Warszawie w latach 1909-1911. W 1908 roku został członkiem rzeczywistym Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Żonaty z Marią Urbanowicz, miał córkę Helenę.
Osiągnięcia naukowe
Grabowski był pionierem w krytycznej analizie średniowiecznej literatury włoskiej, francuskiej i niemieckiej w Polsce. Opracował metody nauczania historii literatury powszechnej. Wspólnie z Piotrem Chmielowskim wydał antologię Obraz literatury powszechnej w streszczeniach i przykładach (1895-1896). Przetłumaczył także dzieła, takie jak Historya literatury angielskiej wieku XVIII Hermanna Hettnera oraz Francya przed rewolucyą Hipolyte Taine’a.
Publikacje
Grabowski był autorem licznych prac, w tym:
- O wykładzie historyi dla naszej młodzieży (1877)
- O współczesnej literaturze włoskiej (1879)
- O Kamoensie (1880)
- O Molierze (1882)
- Literatura kościelno-chrześcijańska i giermańsko-pogańska do Wojen Krzyżowych (1887)
- Literatura świata rycerskiego (1887)
- Średniowieczna literatura narodów zachodnio-europejskich (1887)
Podsumowanie
Edward Józef Grabowski był znaczącą postacią w polskiej krytyce literackiej i pedagogice, przyczyniając się do rozwoju nauki o literaturze oraz edukacji w Polsce.
