„`html
Edward Dziewoński
Edward Dziewoński, ps. Dudek, urodził się 16 grudnia 1916 roku w Moskwie, a zmarł 17 sierpnia 2002 roku w Warszawie. Był polskim aktorem, reżyserem oraz satyrykiem, a także założycielem kabaretu Dudek.
Życiorys
Dziewoński był synem aktora Janusza Dziewońskiego i Marii Wasilewskiej. Maturę zdał w Berlinie, a studia na Wydziale Aktorskim Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej ukończył przed II wojną światową. Debiutował w Teatrze Syrena w Łodzi w 1945 roku. W 1947 zagrał w filmie Zakazane piosenki.
W latach 1965–1975 prowadził kabaret Dudek, a także występował w Kabarecie Starszych Panów, Kabarecie Szpak i Kabarecie Wagabunda. Dziewoński wystąpił w 31 filmach, a jego ostatnią rolą filmową był występ w Strasznym śnie Dzidziusia Górkiewicza w 1993 roku. Był również aktorem dramatycznym, grając w warszawskich teatrach, w tym w Teatrze Narodowym i Teatrze Kwadrat, którego był współzałożycielem.
Był trzykrotnie żonaty, a z drugiego małżeństwa miał syna Romana. Zmarł i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
Filmografia
Wśród jego ról filmowych znajdują się:
- Zakazane piosenki (1946) – gestapowiec
- Nikodem Dyzma (1956) – Jan Ulanicki
- Eroica (1957) – Dzidziuś Górkiewicz
- Czterdziestolatek (1975) – adwokat Beka
- Straszny sen Dzidziusia Górkiewicza (1993) – Dzidziuś Górkiewicz
Odznaczenia
W trakcie swojego życia Dziewoński otrzymał liczne odznaczenia, w tym:
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1997)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi
- Złota Oznaka Honorowa Towarzystwa Polonia (1987)
- Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1968)
Bibliografia
Wspomnienia o Dziewońskim zawarte są w książkach, takich jak:
- Roman Dziewoński, Piotr Dziewoński, Dożylnie o Dudku – Edwardzie Dziewońskim, Wyd. Świat Książki, 2007
- Edward Dziewoński, W życiu jak w teatrze, Wyd. Czytelnik, 1987/1989
„`
