Edward Balcerzan

Chcę dodać własny artykuł

Edward Balcerzan (ur. 13 października 1937 w Wołczańsku) to uznany teoretyk literatury, krytyk, tłumacz, poeta oraz prozaik.

Życiorys

Balcerzan osiedlił się w Szczecinie w 1946 roku, gdzie uczęszczał do szkoły podstawowej oraz liceum. W 1961 roku ukończył filologię polską na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza (UAM) w Poznaniu, a w 1968 uzyskał stopień doktora za pracę o dwujęzyczności w twórczości Brunona Jasieńskiego. Habilitował się w 1972, a w 1990 roku został profesorem zwyczajnym.

Był aktywnym członkiem wielu organizacji literackich, w tym Związku Literatów Polskich oraz Polskiego PEN Clubu. Współpracował z NSZZ „Solidarność” oraz Polską Akademią Nauk. Jako wykładowca prowadził zajęcia na wielu europejskich uniwersytetach, a jego badania koncentrowały się na teorii literatury i sztuce przekładu.

Debiutował jako poeta w 1955 roku, publikując w „Życiu i Kulturze”. Był autorem licznych zbiorów poezji i książek prozatorskich, a także tłumaczem poezji, w tym dzieł Borisa Pasternaka. W latach 70. i 80. pełnił funkcje redaktorskie w różnych czasopismach literackich.

Balcerzan był odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi oraz Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. W 2012 roku otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu Szczecińskiego.

Nagrody

1971 – nagroda „Odra” za „Oprócz głosu”
1989 – nagroda Fundacji Literatury za „Poezja polska w latach 1939-1965, cz. II”
1992 – nagroda Fundacji A. Jurzykowskiego za „Przygody człowieka książkowego”
1998 – nagroda Polskiego PEN Clubu za „Śmiech pokoleń – płacz pokoleń”
2016 – Nagroda im. Kazimierza Wyki