Edward August Hanowerski
Edward August Hanowerski (1767-1820) był członkiem brytyjskiej rodziny królewskiej, czwartym synem króla Jerzego III i królowej Charlotte. Jest znany jako ojciec królowej Wiktorii.
Kariera wojskowa
W 1785 roku rozpoczął edukację wojskową w armii Elektoratu Hanoweru, zdobywając solidne podstawy dyscypliny. W ciągu swojej kariery awansował na:
- pułkownika w Gibraltarze
- generała-majora (1793)
- generała-porucznika (1796)
- księcia Kentu i Strathearn (1799)
W maju 1799 objął dowództwo sił w Brytyjskiej Ameryce Północnej, a następnie został gubernatorem Gibraltaru. Jego surowe podejście do dyscypliny wywołało bunt, co skutkowało jego odwołaniem w 1802 roku. Mimo to, formalnie utrzymał tytuł gubernatora do końca życia i otrzymał stopień marszałka polnego.
Życie osobiste
Edward przez większość życia pozostawał kawalerem, miał jednak wiele romansów oraz nieślubną córkę z Adelaide Dubus. W 1818 roku, w związku z kryzysem sukcesji, ożenił się z Wiktorią z dynastii Saksonii-Koburg-Saalfeld. Z tego małżeństwa urodziła się jego córka, przyszła królowa Wiktoria.
Śmierć i dziedzictwo
Książę Kentu zmarł w styczniu 1820 roku po krótkiej chorobie, sześć dni przed swoim ojcem, królem Jerzym III. Po jego śmierci koronę odziedziczyła Wiktoria w 1837 roku. Imię księcia nosi prowincja Kanady, Wyspa Księcia Edwarda.
Edward August Hanowerski pozostaje postacią historyczną o znaczącym wpływie na brytyjską dynastię, będąc kluczowym ogniwem w linii sukcesji tronu.
