Edmund Taylor Whittaker
Edmund Taylor Whittaker (24 października 1873 – 24 marca 1956) był angielskim naukowcem, który zajmował się matematyką, fizyką, astronomią oraz historią nauki. Był laureatem Medalu Sylvestera (1931) i Medalu Copleya (1954) oraz członkiem Royal Society, Royal Astronomical Society i Papieskiej Akademii Nauk.
Życiorys
Dzieciństwo i edukacja
Whittaker urodził się w Southport, w rodzinie o niezależnych finansach. Początkowo edukację pobierał w domu, a następnie uczęszczał do Grammar School w Manchesterze. W wieku dziewiętnastu lat rozpoczął studia w Trinity College na Uniwersytecie Cambridge, gdzie jego zainteresowania koncentrowały się na matematyce stosowanej. W 1894 roku zdobył nagrodę Sheepshanks Exhibition w astronomii, a w 1896 roku otrzymał Nagrodę Smitha za osiągnięcia w matematyce klasycznej.
Kariera zawodowa
W 1896 roku Whittaker został członkiem Trinity College i rozpoczął wykłady w Cambridge, wprowadzając innowacyjne metody nauczania, szczególnie w zakresie analizy matematycznej. Jako profesor astronomii na Uniwersytecie w Dublinie oraz Królewski Astronom Irlandii, miał znaczący wpływ na rozwój astronomii. Po przejściu na emeryturę w 1943 roku, kontynuował działalność akademicką, zakładając Edynburskie Laboratorium Matematyczne.
Dorobek naukowy
Whittaker był autorem licznych prac z zakresu teorii względności oraz elektromagnetyzmu. Jego najważniejszym dziełem jest „Historia teorii eteru i elektryczności”, które ukazuje rozwój tych nauk do końca XIX wieku. Wykładał również na temat analizy numerycznej, a jego wykłady zostały zebrane w publikacji z 1924 roku.
Nagrody i wyróżnienia
- Członek Londyńskiego Stowarzyszenia Matematycznego
- Medal De Morgana (1935)
- Członek Royal Society (1905)
- Medal Sylvestera (1931)
- Medal Copleya (1954)
- Tytuł szlachecki (1945)
Teologia
Whittaker był gorliwym chrześcijaninem, który w 1930 roku przeszedł na katolicyzm. W 1935 roku otrzymał odznaczenie Pro Ecclesia et Pontifice oraz został członkiem Papieskiej Akademii Nauk. Jego wykłady z teologii zaowocowały publikacjami „Początek i koniec świata” oraz „Przestrzeń i Duch”.
