Edmund Meisel
Edmund Meisel (14 sierpnia 1894 – 14 listopada 1930) był niemieckim kompozytorem i dyrygentem, który od wczesnej młodości związany był z teatrem. Do 1926 roku współpracował z Maxem Reinhartem, a w 1925 roku rozpoczął prace nad muzyką do filmu Siergieja Eisensteina „Pancernik Potiomkin”. Niestety, zmarł przed ukończeniem większości swoich dzieł, pozostawiając po sobie jedynie sześć partytur. Jego muzyka jest mało znana, a wiele z jej elementów zaginęło, co sprawia, że znana jest głównie z opisów i wspomnień, takich jak te zawarte w książce Hannsa Eislera „Composing for the Film”.
Alicja Helman w swojej publikacji „Na ścieżce dźwiękowej” podkreśla, że Meisel dostrzegał związek między budową dzieła filmowego a architekturą muzyczną, co czyniło go pionierem w dziedzinie muzyki filmowej. Badacze zauważają, że Meisel był jednym z pierwszych twórców, którzy rozumieli, że pisanie muzyki do filmów wymaga specyficznych środków i silnego związku z ekranową rzeczywistością.
Muzyka filmowa
- 1925: „Pancernik Potiomkin” (Bronosieniec Potiomkin, reż. Siergiej Eisenstein)
- 1926: „Der Heilige Berg” (reż. Arnold Fanck)
- 1926: „Überflüssige” (reż. Aleksandr Razumnyj)
- 1927: „Berlin, symfonia wielkiego miasta” (Berlin: Die Sinfonie der Großstadt, reż. Walter Ruttmann)
- 1928: „Październik” (Oktiabr, reż. Siergiej Eisenstein)
- 1929: „Der Rote Kreis” (reż. Frederic Zelnik)
- 1930: „Burza nad Mont Blanc” (Stürme über dem Mont Blanc, reż. Arnold Fanck) – partyturę ukończył Paul Dessau po śmierci Meisela.
Edmund Meisel pozostaje ważną postacią w historii muzyki filmowej, mimo że jego twórczość nie jest szeroko znana.
