Echidna w mitologii greckiej
Echidna, znana w mitologii greckiej jako potwór, miała postać pół kobiety, pół węża. Jej przerażający wygląd oraz żądza krwi sprawiały, że żywiła się ludzkim mięsem. W tekstach Hezjoda i Apollodorosa podawane są różne źródła jej pochodzenia, z których wynika, że była córką Tartaru i Gai, lub Chrysaora i Kalliroe. Żyła z Tyfonem w jaskini w regionie Arimów, lokalizowanym w różnych częściach świata, najczęściej w Cylicji lub Scytii.
Spotkanie z Heraklesem
Herakles, podczas swojej wędrówki przez Scytię, natknął się na Echidnę. Po uprowadzeniu wołów Geriona zasnął, a gdy się obudził, odkrył, że jego konie zniknęły. W jaskini Echidny dowiedział się, że ma je ona w posiadaniu, ale odda je jedynie w zamian za stosunek. Herakles zgodził się, a po spełnieniu warunku Echidna oświadczyła, że ma z nim trzech synów: Agatyrsosa, Gelonosa i Skytesa. Skytes, potrafiąc używać darów Heraklesa, osiedlił się w Scytii i stał się jej pierwszym królem.
Potomstwo Echidny
Echidna, w związku z Tyfonem, miała wiele potworów, o których pisali różni autorzy, w tym Hezjod i Apollodoros. Do jej potomstwa należą:
- Chimera
- Ortros – dwugłowy pies
- Ladon – stugłowy smok
- Smok kolchidzki
- Sfinks
- Cerber
- Skylla
- Gorgony
- Hydra lernejska
- Orzeł kaukaski
- Lew nemejski
Ortros, według legend, zgwałcił swoją matkę, a Sfinks oraz Lew Nemejski byli jego dziećmi. W opowieściach mieszkańców kolonii greckich nad Morzem Czarnym, Herakles był ojcem Trojga dzieci Echidny.
Bibliografia
- Robert Graves, Mity greckie, Warszawa 1974
