„`html
Dźwiniacz Górny
Dźwiniacz Górny to nieistniejąca wieś w województwie podkarpackim, w powiecie bieszczadzkim, w gminie Lutowiska. Obecnie obszar ten funkcjonuje jako tzw. obszar geodezyjny, mimo że miejscowość figuruje w rejestrze TERYT. Należy do sołectwa Stuposiany, a w odległości 8 km na północny wschód znajduje się źródło Dniestru.
Historia
W XIX wieku majątek ziemski w Dźwiniaczu Górnym należał do rodu Łodyńskich herbu Sas. W 1804 roku właścicielem był Jan Łodyński, a w latach 50. XX wieku Hilary Treter. Po nim dobra odziedziczyli Celina i Mieczysław Treterowie. W 1865 roku majątek nabył Herman Frenkiel.
Do 1934 roku Dźwiniacz Górny był odrębną gminą, a w latach 1934–1945 gromadą w gminie Tarnawa Niżna. Po II wojnie światowej wieś istniała do 1946 roku, kiedy to jej tereny zostały podzielone między Polskę a sowiecką Ukrainę. W 1943 roku miały miejsce tragiczne wydarzenia, kiedy to nacjonaliści ukraińscy zamordowali 15 Polaków, niszcząc ich mienie. W 1880 roku we wsi mieszkało 90 Żydów, a w 1921 roku ich liczba wzrosła do 171.
Demografia
- 1785 – 367 osób
- 330 wyznania greckokatolickiego
- 30 wyznania rzymskokatolickiego
- 7 wyznania mojżeszowego
- 1840 – 734 grekokatolików
- 1859 – 768 grekokatolików
- 1879 – 756 grekokatolików
- 1899 – 908 grekokatolików
- 1921 – 1218 osób
- 1015 wyznania greckokatolickiego
- 171 wyznania mojżeszowego
- 32 wyznania rzymskokatolickiego
- 1926 – 1150 grekokatolików
- 1938 – 1549 osób
- 1365 wyznania greckokatolickiego
- 160 wyznania mojżeszowego
- 24 wyznania rzymskokatolickiego
„`
