Dżoczi
Dżoczi (ok. 1181–1227) był pierwszym synem Czyngis-chana oraz bratem Czagataja, Ugedeja i Tołuja. Jego potomkowie stali się władcami Złotej Ordy oraz państw, które powstały po jej rozpadzie, a także pierwszymi władcami Kazachów i Uzbeków.
Życiorys
Narodziny
Dżoczi urodził się w wyniku skomplikowanej sytuacji rodzinnej. Jego matka, Börte, została porwana przez plemię Merkitów, a po jej uwolnieniu okazało się, że jest w ciąży. Temudżyn, znany później jako Czyngis-chan, uznał Dżocziego za swojego syna, mimo wątpliwości co do jego pochodzenia.
Działalność wojskowa
Dżoczi rozpoczął swoją karierę wojskową, prowadząc kampanie przeciwko ludom Syberii. W latach 1207–1208 zdobył kontrolę nad plemionami Ojratów, Kirgizów i Buriatów. W 1216 roku stawił czoła atakowi Merkitów, odnosząc zwycięstwo nad Irgizem oraz odpierając atak wojsk Chorezmu.
Śmierć
Dżoczi zmarł w 1227 roku, kilka miesięcy przed śmiercią Czyngis-chana, w niewyjaśnionych okolicznościach. Jego śmierć była przedmiotem spekulacji, a niektórzy historycy sugerowali, że mogła być wynikiem konfliktu z ojcem oraz braćmi. Po jego śmierci władzę przejął jego syn Batu-chan, który założył Złotą Ordę.
Bibliografia
- Tajna historia Mongołów. Anonimowa kronika mongolska z XIII wieku, PIW, 1970.
- Lew Gumilow – Śladami cywilizacji Wielkiego Stepu, PIW Warszawa, 2004.
