„`html
Dziwonia (Erythrina erythrina)
Dziwonia to mały ptak wędrowny z rodziny łuszczakowatych (Fringillidae), występujący w Eurazji. Gatunek ten nie jest zagrożony.
Systematyka
Dziwonia jest jedynym przedstawicielem rodzaju Erythrina, chociaż wielu autorów uznaje ją za część rodzaju Carpodacus.
Podgatunki
- Dziwonia zwyczajna (E. erythrina erythrina) – północna, środkowa i wschodnia Europa do środkowej Syberii.
- Dziwonia kamczacka (E. erythrina grebnitskii) – wschodnia Syberia, północna Mongolia, północno-wschodnie Chiny i Korea.
- Dziwonia kaukaska (E. erythrina kubanensis) – Turcja, Kaukaz, północny Iran i Turkmenistan.
- E. erythrina ferghanensis – wschodni Kazachstan do zachodnich Chin, zachodnie Himalaje, Pakistan i Afganistan.
- E. erythrina roseata – środkowe i wschodnie Himalaje do południowych Chin.
Występowanie
Dziwonia zamieszkuje Eurazję w sezonie lęgowym, od północnej Europy po Morze Japońskie oraz Azję Środkową. Zimuje w południowej Azji, rozprzestrzeniając się z wschodniej Europy. W Polsce jest nieliczny, szczególnie w dolinach rzek i na wybrzeżu, z populacją szacowaną na 32–59 tysięcy par lęgowych.
Charakterystyka
Wygląd
Dziwonia ma krępą sylwetkę, dużą głowę i długi ogon. Samce charakteryzują się czerwoną barwą na piersi i głowie, a samice oraz młode mają oliwkowobrązowe ubarwienie. Gatunek przypomina gila, ale jest od niego mniejszy.
Wymiary średnie
- Długość ciała: 13–15 cm
- Rozpiętość skrzydeł: ok. 25 cm
- Masa ciała: 19–33 g
Głos
Śpiew samca jest krótki, fletowy i przypomina melodię wilgi. Samce zaczynają śpiewać już w pierwszym roku życia.
Biotop
Dziwonia preferuje gęste zarośla, doliny rzek, tereny podmokłe oraz zadrzewienia. Wymaga dobrze rozwiniętej warstwy krzewów.
Okres lęgowy
Dziwonia buduje gniazda w krzewach na wysokości 30-150 cm. Składa 3–5 jasnoniebieskich jaj z plamkami, a pisklęta opuszczają gniazdo po ok. 12 dniach.
Pożywienie
Dziwonia żywi się owadami, nasionami, jagodami oraz drobnymi listkami.
Status i ochrona
IUCN klasyfikuje dziwonię jako gatunek najmniejszej troski (LC). W Polsce jest objęta ochroną gatunkową. Głównym zagrożeniem dla jej populacji jest utrata siedlisk lęgowych.
„`
