Dziura elektronowa
Dziura elektronowa to termin używany w teorii pasmowej w kontekście przewodnictwa elektrycznego, szczególnie w izolatorach i półprzewodnikach. Reprezentuje ona brak elektronu w pełnym paśmie walencyjnym, co prowadzi do zjawiska znanego jako przewodnictwo dziurowe.
Reklama
Kiedy w paśmie walencyjnym brakuje jednego elektronu, powstaje „dziura”, która działa jak dodatni nośnik ładunku elektrycznego. W związku z tym, dziury elektronowe odgrywają istotną rolę w przewodnictwie elektrycznym materiałów, obok elektronu.
Dowodem na istnienie dziur i ich wpływ na przewodnictwo jest zjawisko Seebecka, które obserwuje się w przewodnikach. Zjawisko to potwierdza, że dziury mają znaczenie w procesach przewodzenia ładunku elektrycznego.
Reklama
Reklama
