Dziewięsił pospolity (Carlina vulgaris L.) to roślina z rodziny astrowatych, charakteryzująca się określonymi cechami morfologicznymi oraz ekologicznymi.
Morfologia
Dziewięsił pospolity ma łodygę o wysokości od 10 do 80 cm, prostą, kanciastą i mocną, która może być pojedyncza lub rozgałęziona na szczycie. Liście są skrętoległe, z czasem stają się nagie, a dolne liście odziomkowe mają kształt podługowato lancetowaty i są zebrane w rozetę. Dolne liście łodygowe są jajowato podługowate z sercowatą nasadą, obejmującą łodygę, podczas gdy górne tworzą krótkie podsadki pod koszyczkiem.
Kwiaty dziewięsiłu są zebrane w koszyczki o średnicy od 2 do 5 cm, osadzone pojedynczo na szczycie pędów. Mają one wewnętrzne łuski okrywy, które są żółtawe, z kolcami. Kwiaty są obupłciowe i rurkowate, z pięcioząbkową korona o czerwonawym odcieniu na szczycie. Owoce to niełupki o długości 2-4 mm, rdzawoczerwone i błyszczące, pokryte włoskami.
Biologia i ekologia
Dziewięsił pospolity jest rośliną dwuletnią, kwitnącą od lipca do września. Preferuje obszary o klimacie suboceanicznym, występując na wysokości do 700 m n.p.m. Rośnie na kamienistych i żwirowych glebach, często w miejscach nasłonecznionych, takich jak łąki świeże oraz półsuche murawy. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych jest charakterystycznym gatunkiem dla klasy (Cl.) Festuco-Brometea.
Podsumowanie
Dziewięsił pospolity, opisany przez Karola Linneusza, należy do rodziny Carduoideae. Charakteryzuje się unikalną morfologią i preferencjami ekologicznymi, co czyni go interesującym obiektem badań w botanice.
