Reklama
Dzisiaj jest 10 stycznia 2025 r.
Chcę dodać własny artykuł
Reklama
Reklama
Reklama

Dzięcioł czarny

„`html

Reklama

Dzięcioł czarny (Dryocopus martius)

Dzięcioł czarny to średniej wielkości ptak z rodziny dzięciołowatych, występujący w Eurazji. Gatunek ten nie jest zagrożony i charakteryzuje się dwoma podgatunkami:

  • D. martius khamensis – Tybet i południowo-zachodnie Chiny
  • D. martius martius – Eurazja od Europy Zachodniej po Kamczatkę i Japonię

Występowanie

Dzięcioł czarny zamieszkuje głównie tajgę i lasy mieszane w Eurazji, z wyjątkiem Wielkiej Brytanii, Półwyspu Iberyjskiego, Włoch i Grecji. W Polsce jest nielicznym ptakiem lęgowym, występującym lokalnie.

Reklama

Wygląd i charakterystyka

To największy europejski dzięcioł, o słabo zaznaczonym dymorfizmie płciowym. Samce są jednolicie czarne z czerwoną „czapeczką”, podczas gdy samice mają jedynie czerwoną przepaskę. Młode osobniki są jaśniejsze, z brązowym odcieniem. Długość ciała wynosi 45–55 cm, rozpiętość skrzydeł 67–73 cm, a masa ciała wynosi 250–370 g. Dzięcioły czarne żyją do 14 lat.

Głos

Odgłosy dzięcioła czarnego są metaliczne i wibrujące. W locie wydaje głośne „kjur-kjur-kjur”, a na drzewie odzywa się okrzykiem „kijaa”. Często można usłyszeć jego bębnienie w drzewach.

Biotop i lęgi

Dzięcioł czarny preferuje wysokopienne bory iglaste, lasy mieszane oraz duże parki. Gniazda wykopuje w zdrowych lub uszkodzonych drzewach, często na wysokości powyżej 8 m. Samica składa zazwyczaj 4-5 białych jaj, które są wysiadywane przez obydwoje rodziców przez 12-14 dni.

Pożywienie

Ptak żywi się owadami, szczególnie chrząszczami i mrówkami, a także sporadycznie gąsienicami i nasionami drzew. Wydobywa owady z drewna za pomocą silnego dzioba.

Status i ochrona

Zgodnie z klasyfikacją IUCN, dzięcioł czarny uznawany jest za gatunek najmniejszej troski (LC). W Polsce objęty jest ochroną gatunkową i wymaga ochrony czynnej. Szacuje się, że krajowa populacja wynosi 30-45 tysięcy par lęgowych.

Dzięcioł czarny w kulturze

W literaturze dziecięcej dzięcioł czarny określany jest jako „lekarz lasu”, jednak bardziej odpowiednie byłoby porównanie go do leśnych architektów, ponieważ wpływa na rozmieszczenie innych gatunków, które korzystają z jego wykutych dziupli.

„`

Reklama
Reklama