Działka Przeciwlotnicze
Działka przeciwlotnicze to automatyczne armaty o kalibrze od 20 do 37 mm, używane głównie do zwalczania celów powietrznych na niskim pułapie. Czasami mogą być również stosowane do atakowania słabo opancerzonych celów naziemnych.
Występują w wersjach naziemnych i okrętowych. Wersje naziemne są zazwyczaj montowane na holowanych kołowych lawetach lub podwoziach samobieżnych. Wyposażone są w celowniki do prowadzenia ognia, a w przypadku wersji samobieżnych często także w systemy kierowania ogniem.
- Podwójne, potrójne lub poczwórne sprzężenie luf.
- Działka okrętowe mogą mieć nawet osiem luf na jednej podstawie.
- Strzelają seriami od kilku do kilkudziesięciu nabojów, w zależności od kalibru i pojemności podajnika.
- Niektóre modele wykorzystują wymuszone chłodzenie luf cieczą.
Wojskowe Zastosowanie w Polsce
W Wojsku Polskim najczęściej używanym holowanym działkiem przeciwlotniczym jest radziecka armata ZU-23-2 kal. 23 mm, znana jako „Kaczka”. Używana jest także w wersji zamontowanej na samochodzie Star 266, określanej jako „Hibneryt”. Zmodernizowana wersja ZUR-23-2TG posiada ulepszony celownik i dodatkowe rakiety.
Innym istotnym elementem są sprzężone poczwórnie działa ZSU-23-4, znane jako „Szyłka”, które są montowane na gąsienicowym podwoziu i wyposażone w radarowy system śledzenia celów.
Specyfikacje Techniczne
Efektywny zasięg rażenia zarówno „Kaczki”, jak i „Szyłki” wynosi maksymalnie 2,5 km, z donośnością poziomą do 7 km i pionową do 5 km. Używana amunicja to zarówno odłamkowa, jak i przeciwpancerna, a teoretyczna szybkostrzelność wynosi 1000 pocisków na minutę z każdej lufy. Po wystrzeleniu 50 pocisków, konieczne jest wstrzymanie ognia w celu uniknięcia przegrzania luf.
