Działko MG FF
Działko lotnicze MG FF kal. 20 mm zostało opracowane w 1936 roku przez szwajcarską firmę Oerlikon i produkowane na licencji w Niemczech. Było szeroko stosowane w samolotach Luftwaffe podczas II wojny światowej, montowane zarówno jako działko stałe, jak i w ruchomych stanowiskach strzeleckich.
Wady i modyfikacje
MG FF miało kilka istotnych wad, w tym:
- niska szybkostrzelność
- mała prędkość wylotowa
- zasilanie z magazynka bębnowego, co ograniczało pojemność do około 60 naboi
W celu poprawy wydajności, opracowano nowy 90-nabojowy bęben amunicyjny dla modelu Fw 190A-5, a także prowadzono eksperymenty z zasilaniem taśmowym. Działko dostosowano do nowej amunicji Minengeschoß, charakteryzującej się lżejszymi pociskami i mniejszym odrzutem, co zaowocowało modyfikacją oznaczoną jako MG FF/M.
Zastosowanie
Oba modele, MG FF i MG FF/M, znalazły zastosowanie w myśliwcach Bf 109 (wersje E i F) oraz Fw 190 A-2 do A-5. Używano ich także w bombowcach, takich jak Do 217 i He 111. Często były zastępowane przez działka MG 151.
Działko MG FF było kluczowym elementem systemu Schräge Musik, stosowanego w nocnych myśliwcach Bf 110, dzięki swojej kompaktowej konstrukcji, która umożliwiała montaż w tylnej kabinie samolotu.
Podsumowanie
MG FF to niemiecka broń artyleryjska II wojny światowej kal. 20 mm, która mimo swoich wad, znalazła szerokie zastosowanie w różnych typach samolotów. Modyfikacje i nowe rozwiązania amunicyjne przyczyniły się do zwiększenia jej efektywności w trakcie konfliktu.
