Colt-Browning Mk 12
Colt-Browning Mk 12 to 20-mm działko automatyczne, które było używane przez Marynarkę Wojenną USA po II wojnie światowej. Stanowiło ono ulepszoną wersję działka Hispano HS 404, które zyskało popularność w trakcie II wojny światowej jako uzbrojenie myśliwców amerykańskich i brytyjskich.
Historia rozwoju
Działko Mk 12 weszło do służby w amerykańskiej Marynarce Wojennej i Korpusie Piechoty Morskiej w połowie lat 50. XX wieku jako następca morskiego działka M3. Mimo że charakteryzowało się dobrą prędkością wylotową i szybkostrzelnością, jego niezawodność oraz celność pozostawiały wiele do życzenia.
Piloci samolotów F-8 Crusader, operujących nad Wietnamem, doceniali obecność Mk 12, jednak często doświadczali problemów z zacinaniem się działka, zwłaszcza podczas intensywnych manewrów w trakcie walk powietrznych. Mimo tych niedoskonałości, Colt Mk 12 był standardowym wyposażeniem samolotów marynarki i piechoty morskiej od lat 50. do wczesnych lat 60., w tym na pokładach takich jak F4D Skyray, F3H Demon, A-4 Skyhawk, F-8 Crusader i A-7 Corsair II.
Warto zaznaczyć, że Mk 12 różni się od Pontiac M39 używanego w samolotach F-100 Super Sabre i F-101 Voodoo, mimo że oba działka mają ten sam kaliber.
Dane techniczne
- Rodzaj: jednolufowe działko automatyczne
- Kaliber: 20 mm
- Zasada działania: odprowadzenie gazów prochowych
- Masa całkowita: 46 kg
- Szybkostrzelność: 1000 strzałów na minutę
- Prędkość wylotowa: 1010 m/s
- Masa pocisku: 110 g
