„`html
317 Dywizjon Myśliwski „Wileński”
317 Dywizjon Myśliwski „Wileński” był jednostką lotnictwa myśliwskiego Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii, sformowaną 20 lutego 1941 roku w Acklington.
Formowanie i działania
Dywizjon został utworzony z personelu 5 pułku lotniczego i początkowo dysponował samolotami Hawker Hurricane Mk-I. Gotowość bojową osiągnął w kwietniu 1941 roku. Po pierwszych starciach z niemieckimi bombowcami, dywizjon brał udział w obronie Kanału Bristolskiego oraz osłonie konwojów morskich. W lipcu 1941 roku przeszkolono go na Hurricane Mk-II.
W 1942 roku, po przekształceniu w jednostkę myśliwców, dywizjon zyskał na znaczeniu, regularnie osłaniając konwoje oraz wykonując loty ofensywne nad Francją. W marcu 1944 roku przeszedł szkolenie w bombardowaniu i strzelaniu, a 6 czerwca 1944 roku brał udział w inwazji we Francji, wspierając wojska lądowe.
Bitwa nad Gandawą
1 stycznia 1945 roku, podczas ataku na lotnisko St. Denijs, dywizjon stoczył walkę z niemieckimi myśliwcami, osiągając znaczne sukcesy, lecz ponosząc też straty. Po zakończeniu działań wojennych pozostał w składzie brytyjskich wojsk okupacyjnych do 3 stycznia 1947 roku, kiedy to został rozwiązany.
Dowódcy i samoloty
- Dowódcy eskadry „A”: kpt. pil. Antoni Wczelik, kpt. pil. Józef Brzeziński
- Dowódcy eskadry „B”: por. pil. Henryk Szczęsny, por. pil. Piotr Ozyra
- Samoloty: W dywizjonie używano m.in. Spitfire Mk.Vb.
Symbole dywizjonu
Odznaka dywizjonu, zatwierdzona w 1943 roku, przedstawiała kondora na tle krzyża. Święto dywizjonu obchodzono 20 lutego, a znakiem rozpoznawczym były litery „JH” na kadłubach samolotów.
Upamiętnienie
Tradycje dywizjonu są kultywowane przez 3 Bazę Lotniczą we Wrocławiu.
„`
