Dyptyk – definicja i historia
Dyptyk, znany z greckiego jako δίπτυχος (díptychos), to dwie połączone tabliczki, które otwierają się jak książka. W starożytności pełniły funkcję tabliczek do pisania.
Od II wieku n.e. dyptyki były używane jako dokumenty rejestrujące imiona neofitów, zmarłych oraz dostojników świeckich i duchownych. Z kolei od IV wieku n.e. powstały dyptyki konsularne, które były ozdobnymi dokumentami wykonanymi z kości słoniowej. Wręczano je na początku nowego roku, zazwyczaj w dniu objęcia urzędów przez konsula. Często zawierały portret lub monogram urzędnika.
Wnioski
Dyptyki odgrywały istotną rolę w dokumentowaniu ważnych wydarzeń oraz osobistości w starożytnym Rzymie, a ich forma i wykonanie ewoluowały przez wieki.
Kategorie
- Życie codzienne w starożytnym Rzymie
- Sztuka starożytna
