DVD-R

DVD-R

DVD-R to standard jednokrotnego zapisu danych na dyskach optycznych, oferujący pojemność 4,7 GB (4,38 GiB) na jedną stronę, a w przypadku dysków dwustronnych – do 9 GB. Jego odpowiednikiem w formacie wielokrotnego zapisu jest DVD-RW.

Historia

Standard DVD-R został wprowadzony przez firmę Pioneer Corporation w 1997 roku. Dwa lata później zadebiutowały płyty DVD-RW. W 2000 roku DVD Forum wprowadziło zmodyfikowany standard „DVD-R for General” (DVD-RG), który ogranicza możliwość nagrywania obszaru dotyczącego praw autorskich, w przeciwieństwie do „DVD-R for Authoring” (DVD-RA). Aktualnie format DVD-R jest obsługiwany przez ponad 90% odtwarzaczy DVD.

Technologia

Dyski DVD-R uzyskują większą pojemność w porównaniu do CD-R dzięki mniejszym rozmiarom zagłębień i wypukłości. Do zapisu oraz odczytu używa się lasera o długości fali 650 nm. Dyski składają się z dwóch poliwęglanowych krążków, z których jeden zawiera warstwę zapisywalną, a drugi stabilizującą. W przypadku dysków dwustronnych oba krążki mają warstwę zapisywalną.

Różnice między DVD-R a DVD+R

Formaty DVD-R i DVD+R różnią się nieznacznie, ale oba są przeznaczone do jednokrotnego zapisu. Kluczowe różnice obejmują:

• Pojemność:
  • DVD-R: 4 706 074 624 bajtów (4,383 GB)
  • DVD+R: 4 700 372 992 bajtów (4,377 GB)
• System adresowania:
  • DVD-R: pre-pit/modulacja częstotliwościowa
  • DVD+R: ADIP/modulacja fazowa
• Częstotliwość pofalowania ścieżki:
  • DVD-R: 140,60 kHz
  • DVD+R: 817,14 kHz
• Przeznaczenie:
  • DVD-R: przechowywanie danych/materiały filmowe
  • DVD+R: przechowywanie danych