Durny Szczyt
Durny Szczyt (słow. Pyšný štít, niem. Schwalbenturm, węg. Fecske-torony) to czwarty co do wysokości szczyt Tatr, wznoszący się na wysokość 2623-2625 m. Należy do Wielkiej Korony Tatr i znajduje się w grani pomiędzy Baranimi Rogami a Łomnicą.
Topografia
Szczyt dominuje nad kilkoma dolinami:
- Doliną Pięciu Stawów Spiskich
- Miedzianą Kotliną
- Górnym piętrem Doliny Zielonej Kieżmarskiej
Nazewnictwo
Nazwa „durny” w gwarze podhalańskiej oznacza „dumny”. Szczyt znany był również pod różnymi innymi nazwami, takimi jak Durny Wierch czy Głupi Wierch. W literaturze niemieckiej spotykano określenia Nordtrabant, a Węgrzy używali nazw Lomniczi éjszaki lábas.
Dostępność
Durny Szczyt jest dostępny jedynie dla doświadczonych turystów górskich, którzy muszą być pod opieką przewodnika lub posiadać członkostwo w związku alpinistycznym. Masyw ten jest skomplikowany w orientacji, co sprawia, że w trudnych warunkach pogodowych wycofanie się bywa trudne. Z wierzchołka rozciąga się jeden z najpiękniejszych widoków w Tatrach.
Historia zdobycia
Pierwsze odnotowane wejścia na Durny Szczyt miały miejsce:
- Letnie: Ödön Téry i Martin Spitzkopf, 8 sierpnia 1877 r.
- Letnie: Jan Gwalbert Pawlikowski, Maciej Sieczka i Józef Sieczka, 8 sierpnia 1881 r.
- Zimowe: Ede Hruby, Oszkár Jordán, Roman Komarnicki i Jenő Serényi, 27 marca 1910 r.
Durny Szczyt jest uważany za jeden z bardziej wymagających szczytów w Tatrach, zarówno pod względem dostępu, jak i orientacji w terenie.
