|zawód = muzyk
|aktywność = od 1985
|wydawnictwo = UZI Suicide, Geffen Records, RCA
|powiązania =
|współpracownicy =
|wyróżniony instrument =
|zespół = The Fartz (1982–1983)
10 Minute Warning (1982–1984, 1997–1998)
Guns N’ Roses (1985–1997, 2014, od 2016)
Neurotic Outsiders (1995–1997, 1999, 2006)
The Gentlemen (1998–1999, 2000–2001)
Loaded (1999, 2000–2002, od 2008)
Velvet Revolver (2003–2008, 2012)
Alice in Chains (2005–2006)
Jane’s Addiction (2010)
Walking Papers (od 2012)
Hollywood Vampires (2015)
|odznaczenia =
|faksymile =
|opis faksymile =
|commons =
|wikicytaty = Duff McKagan
|www =
}}
Duff McKagan, właściwie Michael Andrew McKagan (ur. 5 lutego 1964 w Seattle) – amerykański multiinstrumentalista rockowy, głównie basista.
Znany z gry w zespole Guns N’ Roses. Był ponadto członkiem zespołów: The Fartz, 10 Minute Warning, Neurotic Outsiders, Velvet Revolver, The Gentlemen i Jane’s Addiction. Jako muzyk koncertowy współpracował z grupą Alice in Chains
Kariera
Urodził się 5 lutego 1964 w Seattle jako najmłodszy z ósemki dzieci. Dorastał w rodzinie o muzycznych tradycjach – ojciec śpiewał w męskim kwartecie wokalnym, a większość rodzeństwa grała na instrumentach. Szukając innych ścieżek rozwoju, odpowiedział na ogłoszenie umieszczone w lokalnej gazecie „Music Connection” przez Axla Rose’a i Izzy’ego Stradlina, którzy szukali basisty do swojego zespołu Guns N’ Roses.
W trakcie grania w zespole, a także później zajmował się karierą solową. Grał również w zespole Loaded, którego był twórcą, i Neurotic Outsiders oraz występował w Velvet Revolver. W 2010 po odejściu basisty Erica Avery’ego wstąpił do Jane’s Addiction. W 2016 wraz ze Slashem powrócił do Guns N’ Roses.
Życie prywatne
Duff McKagan był trzykrotnie żonaty – pierwsza żona to Mandy Brix, druga Linda Johnson, a obecnie Susan Holmes, z którą ma dwie córki- Grace (urodzona 27 sierpnia 1997) oraz Mae Marie (urodzona 16 lipca 2000). Ze swoją rodziną mieszka w Seattle w stanie Waszyngton. Za najlepszego basistę uważa Sida Viciousa.
W 2011 roku wydał autobiografię It’s So Easy (And Other Lies), w której napisał między innymi, że fikcyjne piwo o nazwie Duff Beer z animowanego serialu Simpsonowie zostało nazwane na jego cześć. Autor serialu, Matt Groening, nie potwierdza tej informacji i nazywa ją „absurdem”. Książka w roku 2015 została wydana w języku polskim pod tytułem Sex, drugs & rock n’ roll… i inne kłamstwa.
McKagan jest jedną z ostatnich osób, którzy widzieli i rozmawiali z frontmanem zespołu Nirvana, Kurtem Cobainem, przed jego samobójczą śmiercią 5 kwietnia 1994 roku. 1 kwietnia Cobain usiadł koło McKagana w samolocie lecącym z Los Angeles do Seattle. W jednym z wywiadów powiedział: „Nie widać było po nim, że zamierza zrobić to, co zrobił. Na pewno był zdołowany, bo sam bywałem w takim stanie… Przy odbieraniu bagaży pomyślałem, że zabiorę go do siebie do domu. Odwróciłem się, a jego już nie było”.
Instrumentarium
* Fender Duff McKagan Signature Precision Bass
Publikacje
* It’s So Easy: and other lies, 2012, Touchstone,
* How to Be a Man: (and other illusions), 2015, Da Capo Press,
Dyskografia
Filmografia
* The Dead Pool (1988, film fabularny, reżyseria: Buddy Van Horn; rola epizodyczna)
* Rock Prophecies (2009, film dokumentalny, reżyseria: John Chester)
* Lemmy (2010, film dokumentalny, reżyseria: Greg Olliver, Wes Orshoski)
* The Life, Blood and Rhythm of Randy Castillo (2014, film dokumentalny, reżyseria: Wynn Ponder)
Przypisy
Kategoria:Amerykańscy multiinstrumentaliści
Kategoria:Amerykańscy kompozytorzy muzyki rozrywkowej
Kategoria:Amerykańscy basiści rockowi
Kategoria:Amerykańscy wokaliści rockowi
Kategoria:Członkowie Guns N’ Roses
Kategoria:Członkowie Jane’s Addiction
Kategoria:Urodzeni w 1964
Kategoria:Piosenkarze związani z Los Angeles
Kategoria:Ludzie urodzeni w Seattle
