„`html
Dubrowa
Dubrowa (biał. Дубрава) to wieś położona w obwodzie mińskim, w rejonie mołodeckim na Białorusi. Znajduje się tam parafialna cerkiew prawosławna pod wezwaniem Narodzenia Matki Bożej.
Historia
W XVIII wieku Dubrowa była miastem szlacheckim w powiecie mińskim. W miejscowości toczył się długotrwały proces między dziedzicem Marcinkiewiczem a plebanem. Następnie majątek nabył Adam Chmara, ostatni wojewoda miński, który zbudował w Dubrowie pałac i kościół, które niestety nie zachowały się do dziś. W pobliżu urodził się Benedykt Dybowski.
W latach 1921–1945 wieś należała do Polski, a jej status zmieniał się z koloni na wieś i osadę. W 1921 roku wieś zamieszkiwało 400 osób, a osadę 90 osób. Większość mieszkańców identyfikowała się jako Białorusini.
Dane demograficzne z 1921 roku
- Wieś: 400 osób, w tym:
- 42 rzymskokatolików
- 354 prawosławnych
- 4 muzułmanów
Przynależność narodowa: 40 Polaków, 349 Białorusinów, 11 Rosjan. Liczba budynków: 66.
- Osada: 90 osób, w tym:
- 47 rzymskokatolików
- 43 prawosławnych
Wszyscy mieszkańcy identyfikowali się jako Polacy. Liczba budynków: 17.
Wieś w kulturze
Dubrowa została uwieczniona w powieści Sergiusza Piaseckiego „Kochanek Wielkiej Niedźwiedzicy”.
Uwagi
Obszar ten jest historycznie związany z polską i białoruską kulturą, a także z szlacheckimi tradycjami I Rzeczypospolitej.
Linki zewnętrzne
„`
