Drugi rząd Władysława Sikorskiego
Drugi rząd Władysława Sikorskiego, powołany przez prezydenta Władysława Raczkiewicza, został ustanowiony 30 września 1939 roku w Paryżu. Był to pierwszy rząd na uchodźstwie, który funkcjonował do 18 lipca 1940 roku. W dniu swojego powołania Rada Ministrów odbyła pierwsze posiedzenie.
18 lipca 1940 roku prezydent Raczkiewicz zwolnił Sikorskiego z funkcji Prezesa Rady Ministrów, powołując na jego miejsce Augusta Zaleskiego. Zaleski jednak nie zdołał sformować rządu, ponieważ został przekonany do rezygnacji z misji.
Skład Rady Ministrów na dzień zaprzysiężenia (30 września 1939)
- Władysław Sikorski – prezes Rady Ministrów, minister spraw wojskowych
- Stanisław Stroński – zastępca prezesa, minister
- Adam Koc – minister skarbu
- August Zaleski – minister spraw zagranicznych
Zmiany w składzie Rady Ministrów
- 2 października 1939: Jan Stańczyk – minister opieki społecznej
- 3 października 1939:
- Józef Haller von Hallenburg – minister
- Aleksander Ładoś – minister
- 9 października 1939: Adam Koc – minister przemysłu i handlu
- 16 października 1939:
- Marian Seyda – minister
- Władysław Sikorski – minister sprawiedliwości
- Kazimierz Sosnkowski – minister
- 7 grudnia 1939:
- Aleksander Ładoś – odwołany z urzędu ministra
- Stanisław Kot – minister
- 9 grudnia 1939:
- Adam Koc – odwołany z urzędów ministra przemysłu i handlu oraz ministra skarbu
- Henryk Strasburger – minister przemysłu i handlu oraz minister skarbu
Podsumowanie
Rząd Władysława Sikorskiego był kluczowy dla polskiej polityki na uchodźstwie w czasie II wojny światowej. Choć jego kadencja zakończyła się w 1940 roku, zmiany w składzie rządu odzwierciedlają dynamiczne warunki polityczne tamtego okresu.
