II Wojna Północna
II Wojna Północna, znana również jako wojna północna 1700-1721, była konfliktem zbrojnym, w którym brały udział głównie Szwecja, Rosja, Dania-Norwegia oraz Saksonia. Wojna miała istotny wpływ na układ sił w Europie Północnej i zakończyła dominację Szwecji jako mocarstwa regionalnego.
Przyczyny konfliktu
- Ambicje Rosji, która dążyła do zdobycia dostępu do Bałtyku.
- Chęć Danii-Norwegii na odzyskanie utraconych terytoriów.
- Osłabienie Szwecji po śmierci króla Karola XI.
Główne etapy wojny
Konflikt można podzielić na kilka kluczowych faz:
- Wojna przeciwko Danii (1700-1701): Dania-Norwegia próbowała zaatakować Szwecję, ale została szybko pokonana.
- Interwencja Rosji (1700-1709): Rosja, pod wodzą Piotra I, rozpoczęła działania wojenne przeciwko Szwecji, co doprowadziło do Bitwy pod Połtawą w 1709 roku.
- Interwencja Saksonii: Saksonia dołączyła do wojny w 1706 roku, starając się wspierać Rosję.
Konsekwencje
Wojna zakończyła się w 1721 roku poprzez traktat w Nystad, który przyniósł znaczące zmiany terytorialne:
- Rosja zyskała dostęp do Bałtyku, co umocniło jej pozycję w regionie.
- Szwecja straciła wiele terytoriów, co znacznie osłabiło jej wpływy.
- Dania-Norwegia utrzymała swoje terytoria, ale nie zdobyła przewagi.
Podsumowanie
II Wojna Północna była kluczowym wydarzeniem, które zmieniło geopolityczny krajobraz Europy Północnej. Konflikt ten zainicjował nową erę w historii regionu, w której Rosja stała się głównym graczem, a Szwecja straciła swoje dominujące znaczenie.