Dresiarze – Subkultura Młodzieżowa w Polsce
Dresiarze to subkultura młodzieżowa, która pojawiła się w Polsce w latach 90. XX wieku, związana z klasą robotniczą. Termin ten wywodzi się od nawyku noszenia ubrań sportowych, w szczególności dresów. Często ma negatywne konotacje i jest związany ze stygmatyzującym stereotypem.
Charakterystyka Dresiarzy
Dresiarze to głównie młodzi mężczyźni, zamieszkujący osiedla z wielkiej płyty. Ich cechami charakterystycznymi są:
- noszenie odzieży sportowej, w tym dresów,
- spędzanie czasu w miejscach publicznych, takich jak podwórka czy klatki schodowe,
- gwałtowne zachowanie oraz brak kultury osobistej,
- akceptacja przemocy i przestępstw.
Mimo że dresiarze są często postrzegani jako grupa o niskim poszanowaniu zasad społecznych, sami rzadko identyfikują się z tym terminem. W przeszłości słuchali głównie muzyki disco i disco polo, obecnie preferują rap oraz muzykę klubową.
Socjologowie wskazują, że powstanie tej subkultury jest wynikiem transformacji ustrojowej w Polsce, która marginalizowała część klasy robotniczej. Etykieta „dresiarza” odzwierciedla przekonania nowej klasy średniej o bezużyteczności robotników w nowym systemie gospodarczym.
Dresiarze w Kulturze
Dresiarze są obecni w różnych formach kultury, w tym:
- W 1998 roku zespół Dezerter w piosence „Od wschodu do zachodu” opisuje subkulturę dresiarzy.
- Big Cyc parodiuje dresiarską modę w utworze „Dres” z 2002 roku.
- Powieść Doroty Masłowskiej „Wojna polsko-ruska pod flagą biało-czerwoną” (2002) oraz jej ekranizacja z 2009 roku przedstawiają fenomen dresiarzy.
- Amatorski film „Wożonko” z 2003 roku ukazuje zderzenie gangsterów z osiedlowymi dresiarzami.
- Dresiarze są również negatywnymi bohaterami komiksu „Jeż Jerzy” oraz postaciami w polskich kabaretach.
- W serialu animowanym „Blok Ekipa” przedstawieni są trzej dresiarze z warszawskiej dzielnicy Grochów.
Dresiarze, jako subkultura, są przykładem złożonych zjawisk społecznych, które łączą w sobie elementy wykluczenia, stereotypizacji oraz lokalnej kultury.
