Douglas XB-42 Mixmaster
Douglas XB-42 Mixmaster to eksperymentalny samolot bombowy zaprojektowany przez Douglas Aircraft Company w 1943 roku. Mimo imponujących osiągów, takich jak maksymalna prędkość 660 km/h, nie wszedł do produkcji seryjnej z powodu zakończenia II wojny światowej oraz rozwoju silników odrzutowych. Samolot zbudowano w dwóch egzemplarzach, z których jeden uległ katastrofie, a drugi, przekształcony w XB-42A, służył jako laboratorium do testowania silników.
Historia i rozwój
Prace nad XB-42 rozpoczęto w 1943 roku pod kierownictwem Eda F. Burtona. W projekcie uwzględniono nowatorskie rozwiązania, takie jak umiejscowienie silników w kadłubie, co poprawiło aerodynamikę. Po zaprezentowaniu projektu, 25 czerwca 1943 roku, Douglas otrzymał kontrakt na budowę prototypów. Początkowo oznaczony jako XA-42, później zmieniono jego klasyfikację na XB-42 jako bombowiec.
Opis konstrukcji
XB-42 był dwusilnikowym średniopłatem o metalowej konstrukcji, napędzanym przez dwa silniki Allison V-1710. Posiadał unikalne tylne śmigła w konfiguracji przeciwbieżnej. Uzbrojenie obejmowało dwie wieżyczki z karabinami maszynowymi oraz komorę bombową zdolną pomieścić cztery bomby 2000-funtowe lub jedną bombę 10 000-funtową.
Pierwsze loty i testy
Pierwszy lot XB-42 miał miejsce 6 maja 1944 roku. Próby ujawniły problemy, takie jak trudności w komunikacji załogi oraz nadmierne wibracje śmigieł. Drugi prototyp, XB-42A, wzbogacono o nowoczesne silniki i zmodyfikowano kabinę. W grudniu 1945 roku osiągnął maksymalną prędkość 697,8 km/h, jednak uległ zniszczeniu podczas testów.
Dalsze losy
Mimo doskonałych osiągów projekt nie przeszedł do produkcji seryjnej z powodu zakończenia wojny i przejścia na silniki odrzutowe. XB-42A był wykorzystywany do testów, a po zakończeniu programu w 1949 roku trafił do Narodowego Muzeum Lotnictwa i Astronautyki.
Jetmaster
Na bazie XB-42 zaprojektowano Douglas XB-43 Jetmaster, pierwszy amerykański bombowiec o napędzie odrzutowym, który odbył swój pierwszy lot w 1946 roku.
