Dornier Do 17

Dornier Do 17

Dornier Do 17 to niemiecki średni bombowiec i samolot rozpoznawczy z okresu II wojny światowej, produkowany przez Dornier Flugzeugwerke. Ze względu na aerodynamiczny kształt kadłuba, nazywany był przez załogi „Bleistift” (niem. „ołówek”). Używany był głównie przez Luftwaffe, stanowiąc jeden z trzech podstawowych typów dwusilnikowych bombowców.

Specyfikacja techniczna

• Typ: średni bombowiec
• Podwozie: chowane
• Załoga: 4 osoby (pilot, strzelec/bombardier, 2 strzelców)
• Produkcja: 1936–1941
• Wymiary:
  • Rozpiętość: 18,00 m
  • Długość: 16,10 m (Do 17P), 15,80 m (Do 17Z)
  • Wysokość: 4,55 m (Do 17P), 4,60 m (Do 17Z)
• Masa: 5 160 kg (Do 17P), 5 200 kg (Do 17Z)
• Moc silnika: 2 × BMW Bramo 323P, 1000 KM (746 kW)
• Prędkość maksymalna: 410 km/h (Do 17P), 360 km/h (Do 17Z)
• Pułap: 8200 m
• Zasięg: 700 km (Do 17P), 1500 km (Do 17Z)
• Uzbrojenie:
  • Do 17P: 2 karabiny maszynowe MG 15, 1000 kg bomb
  • Do 17Z: 6 karabinów maszynowych MG 15, 1100 kg bomb

Historia

W 1933 roku rozpoczęto projekt samolotu, który miał spełniać wymagania linii lotniczych Lufthansa. Do 17 zyskał popularność dzięki swojej prędkości i dużym możliwościom bombowym. Po bitwie o Anglię zaczęto wycofywać samoloty z jednostek bojowych na rzecz nowocześniejszych modeli.

Użycie w różnych krajach

Dornier Do 17 był używany nie tylko przez Niemców, ale także przez inne kraje, w tym Jugosławię, Chorwację, Bułgarię i Rumunię. W Jugosławii produkowano wersję Do 17K, a w Bułgarii i Rumunii maszyny te były wykorzystywane do różnych operacji wojskowych.

Podsumowanie

Dornier Do 17 był istotnym elementem niemieckiego lotnictwa w czasie II wojny światowej, znanym ze swojej wydajności i charakterystycznego kształtu. Choć w miarę postępu wojny został zastąpiony nowocześniejszymi konstrukcjami, jego historia i zastosowanie pozostają ważnym rozdziałem w dziejach lotnictwa wojskowego.