Domicjan
Domicjan, znany również jako Titus Flavius Domitianus, był cesarzem rzymskim z dynastii Flawiuszy, rządzącym od 14 września 81 do 18 września 96 roku n.e. Urodził się 24 października 51 roku w Rzymie jako syn Wespazjana i Domitilli Starszej.
Wojny i polityka
Na początku swojego panowania, w 82 roku, Domicjan osobiście dowodził dziewięcioma legionami w wyprawie przeciwko plemionom Chattów, co zakończyło się ich pokonaniem i przyznaniem mu tytułu Germanicus w 85 roku. W tym samym czasie, Rzym zmierzył się z najazdem Daków, co doprowadziło do klęski legionu V Alaude.
W 89 roku Domicjan, obawiając się buntów i najazdów innych plemion, zawarł pokój z władcą Daków, Decebalem, uznając go za króla. W zamian za sojusz, obiecał dostarczenie pomocy finansowej oraz specjalistów od fortyfikacji, jednak Dacowie nie dotrzymali obietnic.
W 92 roku Domicjan podjął wyprawę przeciwko Jazygom, Kwadom i Markomanom.
Reformy administracyjne
Domicjan wprowadził istotne zmiany w administracji, powołując ekwitów na wysokie stanowiska w kancelariach cesarskich oraz w armii, a także zreformował system poboru podatków, eliminując prywatne spółki pobierające podatki.
Do jego osiągnięć należy również dokończenie budowy Koloseum.
Śmierć
Domicjan był dwukrotnie żonaty, a jego panowanie zakończyło się tragicznie – został zamordowany w pałacu cesarskim w wyniku spisku pretorianów, cesarskiego szambelana oraz cesarzowej Domicji.
Bibliografia i literatura
- Krawczuk A., Poczet cesarzy rzymskich, Iskry, Warszawa 2006.
- Słownik cesarzy rzymskich (red. J. Prostko-Prostyński), Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 2001.
- Swetoniusz, Żywoty cezarów, Ossolineum, Wrocław 1987.
- Tacyt, Dzieła, t. 1–2, Warszawa 1957, 2004.
