Tytuł doktora w Kościele katolickim
Tytuł doktora w Kościele katolickim przyznawany jest świętym, którzy znacząco przyczynili się do pogłębienia zrozumienia misterium Boga oraz wzbogacili doświadczenie chrześcijańskie. W odróżnieniu od tytułu ojca Kościoła, który dotyczy osobistości z pierwszych wieków, tytuł doktora może być nadawany świętym z różnych epok.
Historia i pierwszy wykaz doktorów Kościoła
Pierwszy wykaz doktorów Kościoła sporządził św. Beda Czcigodny w VIII wieku. Oto jego lista:
- św. Ambroży (1295)
- św. Augustyn (1295)
- św. Hieronim (1295)
- św. Grzegorz Wielki (1295)
Dołączyli do nich czterej doktorzy Kościoła wschodniego:
- św. Bazyli Wielki (1568)
- św. Grzegorz z Nazjanzu (1568)
- św. Jan Chryzostom (1568)
- św. Atanazy Wielki (1568)
Doktorzy Kościoła w średniowieczu i później
W średniowieczu tytuł nadano:
- św. Tomasz z Akwinu (1567)
- św. Bonawentura (1588)
W XVI wieku papież Pius V ustalił wspólne rubryki liturgiczne dla dni wspomnień świętych doktorów. W XX wieku tytuł nadano m.in.:
- św. Katarzynie ze Sieny (1970)
- św. Teresie z Ávili (1970)
- św. Teresie z Lisieux (1997)
- Hildegardzie z Bingen (2012)
- Janowi z Ávili (2012)
- Grzegorzowi z Nareku (2015)
Aktualna lista doktorów Kościoła
W 2022 roku lista doktorów Kościoła obejmowała trzydzieści siedem osób. Oto niektórzy z nich:
- Anzelm z Canterbury (1720)
- Izydor z Sewilli (1722)
- Bernard z Clairvaux (1830)
- Franciszek Salezy (1877)
- Robert Bellarmin (1931)
- Teresa z Lisieux (1997)
- Grzegorz z Nareku (2015)
- Ireneusz z Lyonu (2022)
Tytuł doktora Kościoła podkreśla znaczenie tych świętych w historii Kościoła oraz ich wkład w rozwój myśli chrześcijańskiej.
