Dionizy I
Dionizy I (ros. Дионисий, imię świeckie: Dawid) był biskupem prawosławnym i metropolitą kijowskim, żyjącym w latach 1300-1385. Jego działalność miała znaczący wpływ na rozwój monastycyzmu na Rusi oraz walkę z herezjami.
Życie i działalność
Dionizy urodził się w okolicach Kijowa. Po opuszczeniu monasteru kijowsko-pieczerskiego, rozpoczął życie pustelnicze na północy Rusi. Około 1335 roku, zyskał uznanie jako zakonnik i założył Pieczerski Monaster Wniebowstąpienia Pańskiego w Niżnym Nowogrodzie, gdzie był przełożonym.
Wśród jego uczniów znajdowali się późniejsi święci, tacy jak Eutymiusz Suzdalski i Makariusz Żełtowodzki. W 1352 roku, z inicjatywy Dionizego, grupa mnichów opuściła klasztor, aby szerzyć zasady życia chrześcijańskiego poprzez wędrowanie.
W 1374 roku został biskupem suzdalskim, gdzie aktywnie działał w walce z herezją strigolników. Około 1380 roku, podczas pielgrzymki do Konstantynopola, został uwięziony w Kijowie, gdzie zmarł w 1385 roku. Po śmierci został pochowany w monasterze kijowsko-pieczerskim.
Podsumowanie
Dionizy I pozostaje ważną postacią w historii prawosławia na Rusi, znany ze swojego wkładu w rozwój monastycyzmu oraz działania na rzecz czystości wiary.
