Diodor Sycylijski
Diodor Sycylijski (gr. Diodoros ho Sikeliotes; łac. Diodorus Siculus) był greckim historykiem, który żył w latach 80–20 p.n.e. w Agyrium. W swoim życiu podróżował po Europie, Afryce Północnej oraz Azji Mniejszej, spędzając dłuższy czas w Rzymie oraz Aleksandrii.
Dzieło: Biblioteka historyczna
Najważniejszym dziełem Diodora jest Biblioteka historyczna (gr. Bibliotheca historica), które jest najdłuższym zachowanym dziełem historycznym starożytności. Prace nad nim trwały około 30 lat i obejmują historię świata od czasów mitycznych do wyprawy Cezara do Brytanii w 54 r. p.n.e. W dziele tym Diodor korzystał z wielu wcześniejszych autorów, takich jak Ktezjasz, Hekatajosa z Abdery i Polibiusz. Biblioteka składa się z 40 ksiąg, z których do naszych czasów zachowały się księgi I–V oraz XI–XX, a pozostałe istnieją jedynie w fragmentach.
- Księgi I–VI: Historia świata przed wojną trojańską.
- Księgi VII–XVII: Od upadku Troi do śmierci Aleksandra Wielkiego.
- Księgi XVIII–XL: Historia do roku 60/59 p.n.e.
Diodor miał wpływ na późniejszych pisarzy, zwłaszcza chrześcijańskich, choć jego dzieło było krytykowane za brak krytyki źródeł.
Krytyka
Wartość Biblioteki zależy od używanych źródeł, co czyni Diodora kompilatorem, a nie oryginalnym myślicielem. Krytycy, tacy jak Mommsen, wyrażali swoje opinie na temat jego pracy jako „niewiarygodna głupota”. K. Meister podkreślał błędy w chronologii oraz sprzeczności w tekście. Mimo to, Diodor dostarcza unikalnych informacji o historiach z lat 480–430 p.n.e. oraz wczesnym hellenizmie.
Bibliografia
- Diodor Sycylijski, Czyny i dzieła herosów i półbogów (Biblioteka Historyczna IV), Przekład: Sylwester Dworacki, UAM, Poznań 2010.
- Diodor Sycylijski, Dzieje Filipa Macedońskiego (Biblioteka Historyczna XVI), Wydawnictwo Naukowe UAM 2014.
- Eduard Schwartz, Diodor von Agyrion, Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft 1903.
- Kenneth S. Sacks, Diodorus Siculus and the First Century, Princeton University Press, 1990.
