Dimetyloglioksym
Dimetyloglioksym to organiczny związek chemiczny z grupy oksymów, znany przede wszystkim z zastosowania w analizie chemicznej jako odczynnik Czugajewa. Służy do wykrywania metali, zwłaszcza jonów niklu (Ni2+), z wykrywalnością na poziomie 2,5 ppm (jedna część niklu w 400 tysiącach części wody).
Parametry fizykochemiczne
- Numer CAS: 95-45-4 (dla dimetyloglioksymu), 30866-95-6 (sól sodowa), 60908-54-5 (sól disodowa)
- Rozpuszczalność w wodzie: 0,6 g/l
- Temperatura topnienia: 240–245,5 °C
- Kwasowość: 10,27
- Moment dipolowy: 0
- Numer RTECS: EK2975000
Otrzymywanie
Dimetyloglioksym otrzymuje się poprzez reakcję butanonu z azotynem etylu (lub innymi estrami alkilowymi kwasu azotawego) w obecności kwasu solnego, co prowadzi do monooksymu diacetylu. Uzyskany związek jest następnie poddawany reakcji z solą sodową kwasu hydroksyloamino-1-sulfonowego. Alternatywnie, można użyć chlorowodorku lub siarczanu hydroksyloaminy w drugim etapie procesu.
Zasada oznaczania niklu
Aby oznaczyć nikiel, próbkę rozcieńcza się i ogrzewa z kwasem solnym. Następnie dodaje się alkoholowy roztwór dimetyloglioksymu oraz wodę amoniakalną, aż do pojawienia się wyraźnego zapachu amoniaku. Mieszaninę ogrzewa się w temperaturze około 70 °C przez godzinę. Po tym czasie powstały osad sączy się i suszy do stałej masy w temperaturze około 120 °C. Należy unikać nadmiaru alkoholu oraz kwasowego środowiska, ponieważ mogą one prowadzić do rozpuszczenia kompleksu, co zaniża masę próbki.
Przypisy
- Kategoria: Oksymy
- Kategoria: Wskaźniki chemiczne
- Kategoria: Związki chelatujące
